ထူးမျခားနား ထိပ္သီးေတြ႕ဆံုပြဲ – ထက္ျမက္

ျပည္သူကသာ သူ႔လိုအင္ဆႏၵကို ျပတ္ျပတ္သားသား ေတာင္းဆို မည္ဆိုလွ်င္ ျပည္သူအားျဖင့္ ပင္လယ္ႀကီး ကိုလည္း ဖ်က္သြားႏိုင္သည္။ ဧ၀ရက္ေတာင္ႀကီးကိုလည္း ၿဖိဳခ်သြားႏိုင္ပါသည္။ ထိုအေျခအေနကို ျပည္သူ႔ ဆႏၵအား သံသယ၀င္ေနတတ္ေသာ အတိုက္အခံမ်ားေရာ၊ တခ်ဳိ႕ႏိုင္ငံေရး ေခါင္းေဆာင္မ်ားေရာ သိရွိဖို႔ လိုသည္ . . .

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ေအာက္တိုဘာ ၃၁ ရက္က သမၼတ အိမ္ေတာ္တြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံကို အုပ္ခ်ဳပ္ေနေသာ အစိုးရ၊ လႊတ္ေတာ္ႏွင့္ တပ္မေတာ္ ထိပ္သီးေခါင္းေဆာင္မ်ား၊ တိုင္းရင္းသား ႏိုင္ငံေရးပါတီ တစ္စုကို ကိုယ္စားျပဳေသာ တိုင္းရင္းသား ေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္(NLDပါတီ) ဥကၠ႒ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ တို႔ ေတြ႕ဆံု ခဲ့ေလသည္။ အစိုးရအဖြဲ႕၏ ထိပ္သီးမ်ားအျဖစ္ သမၼတဦးသိန္းစိန္၊ ဒုတိယသမၼတ ေဒါက္တာ စိုင္းေမာက္ခမ္းႏွင့္ ဒုတိယသမၼတ ဦးဉာဏ္ထြန္းတို႔ တက္ေရာက္ လာခဲ့သလို တပ္မေတာ္ကို ကိုယ္စားျပဳၿပီး ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီး မင္းေအာင္လိႈင္၊ ဒုတိယကာကြယ္ေရး ဦးစီးခ်ဳပ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးစိုး၀င္းတို႔ တက္ေရာက္ခဲ့သည္။ လႊတ္ေတာ္ကို ကိုယ္စားျပဳေသာ ျပည္သူ႕လႊတ္ေတာ္ ဥကၠ႒ သူရဦးေရႊမန္း၊ အမ်ဳိးသား လႊတ္ေတာ္ဥကၠ႒ ဦးခင္ေအာင္ျမင့္၊ ေရြးေကာက္ပြဲ ေကာ္မရွင္ဥကၠ႒ ဦးတင္ေအးတို႔ တက္ေရာက္ခဲ့ၿပီး ဦးခင္ေမာင္ေဆြ၊ ဦးေဌးဦး၊ ဦးသိန္းထြန္း၊ ဦးခြန္ထြန္းဦး၊ ဦးစိုင္းအိုက္ေပါင္း တို႔ႏွင့္အတူ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ လည္း ထိုထိပ္သီး ၁၄ ဦး ေတြ႕ဆံုပြဲသို႔ တက္ေရာက္ ခဲ့ပါသည္။

ေနျပည္ေတာ္ရွိ သမၼတ အိမ္ေတာ္တြင္ က်င္းပေသာ ႏိုင္ငံ၏ ထိပ္သီး ၁၄ ေယာက္ ေတြ႕ဆံုပြဲ၏ အဆက္မွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ေတာင္းဆိုေသာ ၄ ပြင့္ဆိုင္ ေတြ႕ဆံုျခင္းကို ေခ်ဖ်က္လိုက္ျခင္းသာ ျဖစ္သည္။ ထို႔ျပင္ ယေန႔ ျဖစ္ေပၚေနေသာ အက်ပ္အတည္း၊ တပ္မေတာ္အေပၚ ျပည္သူလူထုက ယံုၾကည္မႈ ပ်က္ယြင္းေနသည္ကို တစ္စံုတစ္ရာ ေျဖေလွ်ာ့ေပးလိုသည့္ သေဘာျဖင့္ ထိုထိပ္သီး ေတြ႕ဆံုပြဲ ကို ျပဳလုပ္ေပးခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ၃၁ ရက္ ေတြ႕ဆံုဖို႔အတြက္ ၂၈ ရက္တြင္ အေၾကာင္းၾကားကာ ကသုတ္ကရက္ေတြ႕ဆံုခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ အစိုးရ ဘက္ကမူ အနည္းငယ္ ညိႇႏႈိင္း ေနႏိုင္ေသာ္လည္း သူတို႔အတြက္မူ အတိုက္အခံမ်ားဘက္ မွ ေတာင္းဆိုမည့္ အခ်က္မ်ားကို သိေန၍ လိုက္ေလ်ာလိမ့္မည္ မဟုတ္။ ေလးနက္ေသာ အႀကံဉာဏ္မ်ားကိုယူေသာ ေတြ႕ဆံု ပြဲလည္း မဟုတ္ေပ။ အတိုက္အခံမ်ားဘက္မွ အႀကံဉာဏ္မ်ားကိုယူဖို႔ သေဘာထားရွိပံု မရဘဲ မေတြ႕လွ်င္ မေကာင္းေသာ အေျခအေနမ်ားေၾကာင့္ ေတြ႕လိုက္ပံု ရေလသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ တစ္ဦးလွ်င္ ၁၀ မိနစ္ ေလာက္သာ ေဆြးေႏြးစကား ေျပာခြင့္ ရေသာေၾကာင့္ပင္။ အာဆီယံ ထိပ္သီး ညီလာခံ က်င္းပမည္ျဖစ္ရာ ထိုပြဲသို႔ အေမရိကန္သမၼတ အုိဘားမားလည္း ေရာက္ လာမည္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး ေလသံေလး နည္းနည္းျဖစ္ေအာင္ အိုဘားမားအစိုးရက တိုက္တြန္းခဲ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ၄ ပြင့္ဆိုင္ ေတြ႕ဆုံပြဲကို ျငင္းကာ ၁၄ ပြင့္ဆိုင္ ေတြ႕ဆံု၍ ဟန္ျပသေဘာ ျပဳလုပ္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္ဟု ေ၀ဖန္ သံုးသပ္ၾကေလသည္။

ယခုေတြ႕ဆံုပြဲမွာ အစိုးရအဖြဲ႕သစ္ လက္ထက္၌ ပထမဆံုးအႀကိမ္ ေတြ႕ဆံုခဲ့ျခင္း ျဖစ္ေသာ္လည္း အေထြအထူး ေတြ႕ဆံုခဲ့ျခင္းကား မဟုတ္။ တိုင္းျပည္၏ ေလာေလာဆယ္ အက်ပ္အတည္းမ်ားကို ေျဖရွင္းေပးႏိုင္သည့္ ေဆြးေႏြးပြဲလည္း မဟုတ္ေပ။ ယေန႔အတိုက္အခံမ်ားႏွင့္ ျပည္သူတစ္ရပ္လံုး (သာဓကျပရလွ်င္ လပိုင္းအတြင္း လက္မွတ္ေရးထိုး တင္ျပလိုက္သည့္ ျပည္သူ ၅ သန္း)ခန္႔က အေလးအနက္ ေတာင္းဆိုေနေသာ ၂၀၀၈ ဖြဲ႕စည္းပံု ျပင္ဆင္ေရး၊ (ထိုအထဲတြင္ ပုဒ္မ ၄၃၆ ျပင္ဆင္ေရး၊ ပုဒ္မ ၅၉(စ) ျပင္ဆင္ေရး၊ ပုဒ္မ ၁၈ ဖ်က္ သိမ္းေပးေရး၊ PR စနစ္ ဖ်က္သိမ္းေပးေရးတို႔ ပါ၀င္သည္။) ထိုအေၾကာင္းကို အစိုးရဘက္က လႊတ္ေတာ္ ထဲ၌သာ ျပင္ရမည္ဟု မာမာတင္းတင္း ျပတ္ျပတ္သားသား ေျပာဆိုေနျခင္းသာ ရွိသည္။ တိုင္းရင္းသား ကိုယ္စားလွယ္မ်ားကလည္း တစ္ႏိုင္ငံလံုး အပစ္အခတ္ ရပ္စဲေရးအတြက္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး တည္ေဆာက္ႏိုင္ရန္ တပ္မေတာ္က တင္ျပေသာ အခ်က္ ၆ ခ်က္ကို ေဆြးေႏြးရန္ တင္ျပခဲ့ေသာ္ လည္း ေျပလည္ေအာင္ ညိႇႏႈိင္း ေဆြးေႏြးခဲ့ျခင္း မရွိေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ ထိုေတြ႕ဆံုပြဲမွာ ထူးျခားဆန္းသစ္ျခင္း မရွိဟု သုံးသပ္ၾကျခင္းျဖစ္၏။ ထိုကဲ့သို႔ လုပ္ရပ္မ်ဳိးမွာ ယခင္စစ္အစိုးရ လက္ထက္ကတည္းက ဟန္ျပေတြ႕ဆံုမႈမ်ား ျပဳလုပ္ ခဲ့ေသာေၾကာင့္ ျပည္သူမ်ားမွာ မီဒီယာမ်ားတြင္ ေတြ႕ရွိ နားေထာင္ ဖတ္႐ႈခဲ့ရေသာ္လည္း အေလးအနက္ မရွိခဲ့ပါ။ အဘယ္ေၾကာင့္ ဆိုေသာ္ ခ်က္ခ်င္းေတြ႕ဆံုမႈ၊ အခ်ိန္ပိုင္းေလာက္သာ ေဆြးေႏြးခြင့္ ေပးေသာေၾကာင့္ ေလးေလး နက္နက္ ေတြ႕ဆံုေသာ ေဆြးေႏြးပြဲမ်ား မျဖစ္ႏိုင္ဟု သုံးသပ္ခဲ့ၾကပါသည္။ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရး ေတြ႕ဆံုပြဲမ်ားတြင္ အုပ္စိုးသူမ်ားသည္ မည္ကာမတၱသာလုပ္ၿပီး ဖဆပလေခတ္တြင္ေရာ၊ မဆလေခတ္တြင္ေရာ၊ စစ္အစိုးရ ေခတ္တြင္ေရာ လူျမင္ေကာင္းေအာင္ လုပ္ျခင္းသာရွိၿပီး ထိပ္သီး စစ္အာဏာရွင္မ်ား ခ်မွတ္ခဲ့ေသာ လမ္း ေၾကာင္း အတိုင္းသာ ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးျခင္း ဆိုသည္ကို လုပ္ေဆာင္ခဲ့ၿပီး အတိုက္အခံမ်ားဆီမွ အႀကံဉာဏ္ သေဘာထား ေတာင္းယူျခင္း မရွိခဲ့ေပ။ ဗိုလ္သန္းေရႊ လက္ထက္ကလည္း ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ နာရီ ပိုင္းသာ ေတြ႕ဆံုကာ ဓာတ္ပံုမ်ား႐ိုက္ၿပီး လူျမင္ေကာင္းေအာင္ လုပ္ခဲ့သည္။ လူထုကို လိမ္လည္လွည့္ျဖားၿပီး သူတို႔ေကာင္းဖို႔ အတြက္သာ လုပ္ခဲ့၏။ ထိုသို႔ ထင္ရာစိုင္းခဲ့ေသာေၾကာင့္ ႏိုင္ငံတကာက ပိတ္ဆို႔ခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ တိုင္းျပည္မွာ ျဖဴခါျပာခါက်ကာ လက္ျဖန္႔ခံဘ၀သို႔ ေရာက္ရွိခဲ့ေလသည္။ ထိုသို႔ အေျခအေန ဆိုးလာသည္ကို သေဘာေပါက္လာေသာ စစ္အာဏာရွင္တို႔သည္ ဆင္ႀကံႀကံလာၾက၏။ ဒီမိုကေရစီကို ေအာ္ကာ လမ္းျပေျမပံုေရးဆြဲ၍ တိုင္းျပည္ႏွင့္ကမၻာကို လိမ္ညာခဲ့ျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ထိုအျဖစ္မ်ားကို မိမိဆႏၵစြဲျဖင့္ ေရးခဲ့ျခင္း မဟုတ္ေပ။ စာဖတ္သူမ်ား ေလ့လာၾကည့္လွ်င္ ျငင္း၍မရေၾကာင္း သိလာေပမည္။ တခ်ဳိ႕ပိတ္ဆို႔ ထားသည္မ်ားကို တစ္စံုတစ္ရာ ဖြင့္ေပးသည္မ်ဳိးရွိ၏။ ဥပမာ စာေပႏွင့္စာနယ္ဇင္း လြတ္လပ္ခြင့္မ်ား၊ ႏိုင္ငံတကာ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈကို လက္ခံျခင္းမ်ား၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္မ်ားႏွင့္ ေတြ႕ဆံုျခင္းမ်ား ရွိခဲ့ေသာ္လည္း အတိုက္အခံမ်ား အာဏာရေလာက္သည္အထိ လြတ္လပ္ျခင္းမ်ဳိး မရွိခဲ့ေပ။ ယခုထိပ္သီး စည္းေ၀းပြဲတြင္ ေထြေထြထူးထူး ေဆြးေႏြးျခင္း မရွိသည္ကို သိေသာေၾကာင့္ ေဒၚေအာင္ဆန္း စုၾကည္က ၄ ပြင့္ဆိုင္ ေတြ႕ဆံုျခင္းကို ေတာင္းဆိုခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ ထိပ္သီးစည္းေ၀းပြဲတြင္ ၂၀၀၈ မျပင္ေပးပါက ရင္ဆိုင္ရမည့္ ျပႆနာမ်ားကို သမၼတက ႀကိဳတြက္ကာ ၂၀၀၈ ဖြဲ႕စည္းပံု ျပင္လွ်င္ လႊတ္ေတာ္ထဲမွသာ ျပင္ရမည္ဟု ထိပ္သီးမ်ားကို ေသြးေဆာင္စည္း႐ုံး ခဲ့ပံုလည္းရသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ထိပ္သီးမ်ားသည္ ၂၀၀၈ ဖြဲ႕စည္းပံုကို လႊတ္ေတာ္ထဲ၌သာ ျပင္ရမည္ကို တစ္သံတည္း သေဘာတူေၾကာင္း ေၾကညာခဲ့ေလသည္။ ၂၀၀၈ ျပင္ဆင္ေၾကာင္း အေျခအေနမ်ဳိးကို လႊတ္ေတာ္ထဲကသာ သေဘာထား ေပးရမည္ဆိုေသာ အေျခအေနကို မည္သူကမွ် အာမခံေပးႏိုင္မည္မထင္ေပ။ ထိုျပႆနာသည္ ျပည္သူတစ္ရပ္လုံးအတြက္ အဆိုးအေကာင္း ျပႆနာျဖစ္သည္။ ထိုျပႆနာကို ထိပ္သီး ၁၄ ေယာက္က ဆံုးျဖတ္၍ မရႏိုင္ေပ။ သူတို႔လည္း တာ၀န္ မယူႏုိင္သလို ျပည္သူကလည္း တာ၀န္ယူခိုင္းလိမ့္မည္ မဟုတ္ေပ။ ျပည္သူကသာ သူ႕လိုအင္ဆႏၵကို ျပတ္ျပတ္သားသား ေတာင္းဆိုမည္ဆိုလွ်င္ ျပည္သူအားျဖင့္ ပင္လယ္ႀကီးကိုလည္း ဖ်က္သြားႏိုင္သည္။ ဧ၀ရက္ ေတာင္ႀကီးကိုလည္း ၿဖိဳခ်သြားႏိုင္ပါသည္။ ထိုအေျခအေနကို ျပည္သူ႕ဆႏၵအား သံသယ ၀င္ေနတတ္ေသာ အတိုက္အခံမ်ားေရာ၊ တခ်ဳိ႕ႏိုင္ငံေရး ေခါင္းေဆာင္မ်ားေရာ သိရွိဖို႔လိုသည္။ ကိုလိုနီနယ္ခ်ဲ႕မ်ားႏွင့္ ဖက္ဆစ္ ဂ်ပန္မ်ားကို အသက္ေပး၍ ဓားျဖင့္ ၀င္ခုတ္ခဲ့ၾက၏။ အသိသာဆံုးမွာ ၁၉၈၈ ဒီမိုကေရစီ အေရးေတာ္ပံုႀကီး၏ တိုက္ပြဲ၀င္မႈ ျဖစ္ၿပီး ျပန္စဥ္းစားလွ်င္ သမိုင္းဘီး၏ လည္ပတ္မႈကို ပိတ္ပင္ေနသူမ်ား၊ ျပည္သူ၏ လိုအင္ဆႏၵကို ျငင္းပယ္ ေနသူမ်ားအတြက္ ၾကက္သီးထမိပါသည္။

အစိုးရအဖြဲ႕သစ္ တက္လာၿပီး ၄ ႏွစ္ နီးပါး သက္တမ္းတြင္ စနစ္က်ေသာ ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးပြဲ တစ္ခုမွ် မရွိေပ။ ယခုထိပ္သီး ေတြ႕ဆံုပြဲမွာ တခ်ဳိ႕ေ၀ဖန္ၾကသလို ဓာတ္ပံု႐ိုက္ ေကာင္း႐ုံ ေတြ႕ဆံုပြဲ ျဖစ္သလို သာေၾကာင္း၊ မာေၾကာင္း ေတြ႕ဆံုေမးျမန္း ၾကသည့္အျဖစ္ သေဘာမ်ဳိး ေတြ႕ဆုံပြဲလည္း ျဖစ္ေန၏။ မေတြ႕ျခင္းထက္ စာလွ်င္ ေတြ႕ ျခင္းက ပိုေကာင္းသည္ဟု ေျပာၾကေသာ္လည္း ေတြ႕႐ုံသက္သက္ ေတြ႕ျခင္းမွာ အေျခအေနေကာင္း တစ္ခုကို မည္သို႔ျပဳလုပ္ ႏိုင္ပါမည္နည္း။ ယခင္က တူတာတြဲလုပ္၊ မတူတာ ခြဲလုပ္ဆိုသည္မ်ဳိး ေဆြးေႏြးခဲ့ေသာ္ လည္း မတူတာက မ်ားေန၏။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က အတတ္ႏိုင္ဆံုး တူေအာင္ ႀကိဳးစားခဲ့ေလသည္။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း NLD ၏ ယခင္က ရည္မွန္းခ်က္မ်ားကို ေဘးခ်ကာ လႊတ္ေတာ္ထဲကို ၀င္လိုက္သည္။ လႊတ္ေတာ္ထဲတြင္လည္း ျပတ္သားေသာ အတိုက္အခံ ပါတီမ်ဳိးလို မရပ္တည္ႏိုင္ခဲ့ေပ။ ဖဆပလေခတ္က အတိုက္အခံ ပမညတမ်ားမွာ ၄၀ ေက်ာ္သာ ရွိေသာ္လည္း ျပတ္ သားေျပာင္ေျမာက္ေသာ ေဆြးေႏြးေ၀ဖန္ခ်က္ မ်ားသည္ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရး သမိုင္းတြင္ ထင္ရွားစြာ က်န္ရစ္ခဲ့သည္။ ကာကြယ္ေရး ဘတ္ဂ်က္ကို ေပါရိသာရ ဘတ္ဂ်က္ဟု ေ၀ဖန္ခဲ့ျခင္းမ်ဳိး၊ ၀ိဓူရ သခင္ခ်စ္ေမာင္ဟု နာမည္ တြင္က်န္ရစ္ေလာက္ေအာင္ အုပ္စိုးသူ အစိုးရ၏ လုပ္ရပ္အေပၚ ေျခေျချမစ္ျမစ္၊ ျပတ္ျပတ္သားသား ေ၀ဖန္ခဲ့မႈမ်ားသည္ ျမန္မာ့လႊတ္ေတာ္ သမိုင္းတြင္ ယေန႔အထိ ရွိေနခဲ့ပါသည္။ အတိုက္အခံတို႔သည္ ယခုအခ်ိန္ထိ ဘာကိုမွ ထိပ္တိုက္ မရင္ဆိုင္ခဲ့ေပ။ ျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲမည္ဟု ကတိအာမခံမ်ား က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္ ေပးလာ သည္ကို ေမွ်ာ္ရင္းေမွ်ာ္ရင္းျဖင့္ ပထမ သက္တမ္း ကုန္ဆံုးဖို႔ အခ်ိန္နီးလာေလသည္။ ၄ ႏွစ္ထဲ ၀င္လာသည္။ ၅ ႏွစ္သို႔ ေရာက္ေတာ့မည္။ အတိုက္အခံ မ်ားကလည္း (NLD ေရာ ၈၈ တို႔ပါ) ေတြ႕ဆံု ေဆြးေႏြးပြဲကို မွန္မွန္ကန္ကန္ ေျခေျချမစ္ျမစ္ လုပ္မလားဟု ေမွ်ာ္လင့္သည္။ ေတြ႕ ဆံု ေဆြးေႏြးပြဲ လုပ္မည္။ အတတ္ႏိုင္ဆံုး ပူးေပါင္း ေဆာင္ရြက္မည္ဟု ႐ိုး႐ိုးသားသား သေဘာထား ခဲ့ေသာ္လည္း ဦးသိန္းစိန္ အစိုးရသည္ ယခင္ဗိုလ္သန္းေရႊ အစိုးရ အတိုင္းပင္ တစ္မူးသားမွ် မေလွ်ာ့ဘဲ ရာႏႈန္းျပည့္ အျမတ္လိုခ်င္သည့္ သေဘာျဖင့္ အတိုက္အခံမ်ားအတြက္ ဘာအခြင့္အေရးမွ မေပးခဲ့။ ထို႕ေၾကာင့္ အတိုက္အခံမ်ားမွာ ““ေငြစိန္ေလွေလွာ္ရင္း တက္က်ဳိး ကုန္ၾကေတာ့သည္”” သူတို႔ ေမွ်ာ္လင့္ေသာ ဆိုရွယ္လစ္စနစ္သို႔ သြားမလားဟု ေမွ်ာ္တလင့္လင့္ ျဖစ္ေနေသာ သခင္သိန္းေဖျမင့္တို႔၊ ၀ိဓူရ သခင္ခ်စ္ေမာင္ တို႔လို ႏိုင္ငံေရးသမားမ်ားႏွင့္ တူပါေတာ့သည္။ ဗိုလ္ေန၀င္းအစိုးရမွာ ႂကြယ္၀ သထက္ ႂကြယ္၀ႏွင့္ ေနာက္ဆံုး ၈၈ အေရးေတာ္ပံုႀကီး ျဖစ္ေပၚလာကာ ထိုလူရမ္းကားမ်ားကို ျဖဳတ္ခ် ပစ္လိုုက္ေတာ့ သည္။ ထို႕ေၾကာင့္ သူတို႔၏ ဇာတိ႐ုပ္အေပၚ သေဘာေပါက္သူတိုင္းက ထိုထိပ္သီးေတြ႕ဆံုပြဲကို ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ မထားၾကေပ။ ထူးျခား သည္ဟုလည္း မယံုၾကည္ခဲ့ၾကေပ။ အေရးႀကီးသည္မွာ အနာဂတ္ကို ဖန္တီးသူမ်ား မွာ ျပည္သူလူထုသာျဖစ္၏။ ထို႕အတူ ျပည္သူကပင္လွ်င္ သမိုင္းကို ဖန္တီးေပလိမ့္မည္။

ထက္ျမက္

ျမန္မာသံေတာ္ဆင့္သတင္းဌာန- http://ift.tt/1t7d2bL

from သစ္ထူးလြင္ (ေန႔စဥ္သတင္း) - Thit Htoo Lwin http://ift.tt/1uQwBdG