မိတ္ေဆြတေယာက္ကုိ ကဗ်ာေပးဖတ္မိလုိ႔ ေထာင္က်သြားတဲ့ စာေရးဆရာ

ေျမာက္ကုိရီးယားကဗ်ာဆရာ ေျမာင္ဟက္ဒုိကုိ သေရာ္ကဗ်ာ ႏွစ္ပုဒ္ ေရးသားမႈအတြက္ ေထာင္ခ်ခဲ့ပါတယ္။ “ငရမန္ကန္းလည္း စစ္မႈထမ္းေစ” ဆုိတဲ့ ကဗ်ာက မျဖစ္မေနစစ္မႈထမ္းေနရတဲ့ မ်က္စိတဖက္လပ္ စစ္သည္ တဦးရဲ႕ တကယ့္အျဖစ္ကုိ ေရးဖြဲ႔ထားတာပါ။ က်န္တဲ့တဖက္နဲ႔ ေသနတ္ပစ္လုိ႔ရတယ္ဆုိၿပီး သူ႔ကုိသြင္းခဲ့တာပါ။ ဒီကဗ်ာကုိ ထုတ္ေ၀ခဲ့ျခင္း မရွိေပမယ့္ ေနာက္မွသူလွ်ိဳျဖစ္မွန္းသိရတဲ့ မိတ္ေဆြတဦးကုိ ေပးဖတ္ခဲ့မိတာလုိ႔ ဆုိပါတယ္။

မၾကာခင္က ဂ်ကာတာကုိ ကဗ်ာဆရာလာေရာက္တဲ့ ခရီးစဥ္အတြင္း အာရွေဒသသတင္းေဆာင္းပါးအစီအစဥ္အတြက္ သတင္းေထာက္ ဗစ္ထရီအန္ဂရီနီက သြားေရာက္ ေတြ႔ဆုံ ေမးျမန္းထားပါတယ္။

ဒီမိတ္ေဆြနဲ႔ပတ္သက္လုိ႔ ဘယ္လုိခံစားမိလဲ။

”က်ေနာ့္သတင္းကုိတင္ျပခဲ့တဲ့ ပုဂၢိဳလ္လည္း အာဏာပုိင္ေတြနဲ႔ျပႆနာတက္တယ္ေလ။ သူ႔ဘ၀ လြတ္လမ္းအတြက္ တဖက္လူကုိ ေဖာ္ေကာင္လုပ္ဖုိ႔ ဆုံးျဖတ္တာကုိက သူ႔အမွားပဲ။ အစတုန္းက လက္စားေခ်တဲ့အေနနဲ႔ သူ႔ကုိသတ္ဖုိ႔ကုိ စဥ္းစားတာ။ ဒါေပမယ့္ ေတာင္ကုိရီးယားႏုိင္ငံကုိ ေျပာင္းသြားတဲ့အခ်ိန္မွာ အဲ့တုန္းကအျဖစ္ကုိ ျပန္စဥ္းစားေတာ့ သူဘာလုပ္ခဲ့တယ္ဆုိတာ သေဘာေပါက္သြားၿပီးေတာ့ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက သူ႔အေျခအေနကုိပါ နားလည္သြားတယ္။”

ခင္ဗ်ား ေထာင္က်ေတာ့ ဘာေတြၾကံဳခဲ့ရလဲ။

”က်ေနာ့္ကုိ ေထာက္လွမ္းေရး ေအဂ်င္စီက ထိန္းသိမ္းေရးစခန္းမွာထားတာဆုိေတာ့ ေထာင္လုိ႔ေတာ့ မဆုိႏုိင္ဘူး။ အစက အဲဒီမွာ အၾကာႀကီးခ်ဳပ္ထားမယ္မထင္ဘူး။ ေနာက္မွ အခ်ဳပ္ရက္က တုိးတုိး တုိးတုိးလာတယ္။ ပထမ ၃ ႏွစ္အတြင္း က်ေနာ့္ကုိ စစ္ၾကတာေပါ့ဗ်ာ။ က်ေနာ့္ကုိ အျခားလူေတြလုိ တအားနာက်င္ေအာင္ ရုိက္တာႏွက္တာေတာ့ မလုပ္ပါဘူး။ ရုိက္ေတာ့ရုိက္တယ္။ သိပ္မျပင္းဘူး။ ဒါကုိ က်ေနာ္ခံႏုိင္ပါတယ္။ အဆုိးဆုံးက အစားအေသာက္နဲ႔ အိပ္ေရးပ်က္တဲ့ဒဏ္ပဲ။ သူတုိ႔က က်ေနာ့္ကုိ ေပးလည္းမေကၽြး၊ ေပးလည္းမအိပ္ဘဲ ရက္အၾကာႀကီး ထားထားတာ။ အဆုိးဆုံးက က်ေနာ့္မိသားစုအေၾကာင္းကုိ လိမ္ေျပာတာပဲ။ ဒါဟာ ရက္စက္တဲ့ စိတ္ပုိင္းဆုိင္ရာ ထုိးႏွက္ခ်က္တခုပဲ။”

ခင္ဗ်ားလြတ္လြတ္ခ်င္း ကဗ်ာျပန္ေရးျဖစ္ေသးလား။

“လြတ္လာေတာ့ ကဗ်ာျပန္မေရးႏုိင္ဘူး။ အာဏာပုိင္ေတြက က်ေနာ့္အိမ္နီးခ်င္းေတြကတဆင့္ အခ်ိန္ျပည့္ ေစာင့္ၾကည့္ေနတာ။ က်ေနာ့္က်န္းမာေရးကလည္း ခ်ဴခ်ာလာတယ္။ အရင္ဆုံး က်န္းမာေအာင္လုပ္ရမယ္ေလ။ ျပန္က်န္းမာလာေရာ ထြက္ေျပးဖုိ႔ ဆုံးျဖတ္ၿပီး အဲဒီႏုိင္ငံကထြက္လာခဲ့တာ။”

အခု ခင္ဗ်ားက ဆုိးလ္မွာေနၿပီး စာျပန္ေရးေနၿပီဆုိေတာ့ ခင္ဗ်ားစာထဲမွာ ဘယ္လုိအေၾကာင္းအရာေတြကုိ ေဖာ္ထုတ္ေလ့ရွိလဲ။

“မတူတဲ့အေၾကာင္းအရာေတြ အမ်ားႀကီးပဲ။ မ်ားေသာအားျဖင့္ေတာ့ ေျမာက္ကုိရီးယားက ဘ၀ေတြအေၾကာင္း ေရးျဖစ္တယ္။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ ကုိးရီးယားႏွစ္ႏုိင္ငံေပါင္းစည္းျခင္းေပါ့။ ကဗ်ာကေတာ့ အၿမဲေရးျဖစ္ေပမယ့္ ၀တၳဳေတြ၊ တခါတရံ အက္ေဆးေတြနဲ႔ သတင္းေကာ္လံေလးေတြ ေရးျဖစ္ပါတယ္။”

မိသားစုက ေျမာက္ကုိရီးယားမွာပဲလား။ ဒါမွမဟုတ္ ေတာင္ကုိရီးယားမွာ ခင္ဗ်ားနဲ႔အတူေနတာလား။

“ေျမာက္ကုိရီးယားကေန တေယာက္တည္းထြက္လာတာ။ ဒါေပမယ့္ ေငြေလးစုမိတဲ့အခါက်ရင္ မိသားစုကုိ တေယာက္ၿပီးတေယာက္ ဒီကုိေခၚႏုိင္မွာပါ။ ခုေတာ့ က်ေနာ့္မိသားစုတစုလုံး ေျမာက္ကုိရီးယားမွာ အႏၱရာယ္ကင္းကင္းနဲ႔ ေနေနၾကပါတယ္။”

ခင္ဗ်ားကုိ ဘာေၾကာင့္ ထိန္းသိမ္းရတယ္ဆုိတာကုိ သူတုိ႔က ေျပာျပေသးလား။

“က်ေနာ့္ကုိ စစ္တဲ့လူကေတာ့ေျပာျပတယ္။ ႏုိင္ငံနဲ႔လူမ်ိဳးကုိေ၀ဖန္တဲ့ျပစ္မႈကုိ က်ဴးလြန္လုိ႔တဲ့။ က်ေနာ့္ ကဗ်ာကုိ အစုိးရဆန္႔က်င္ေရး ၀ါဒျဖန္႔စာေပလုိ႔ ေခၚတယ္တဲ့။”

ခုဆုိရင္ ဗစ္ထရီအန္ဂရီနီဟာ ေတာင္ကုိရီးယားမွာ အေျခစုိက္တဲ့ အေ၀းေရာက္ေျမာက္ကုိရီးယား စာေရးဆရာမ်ားကေလာင္အဖြဲ႔ရဲ႕ အေထြေထြ အတြင္းေရးမွဴးျဖစ္ေနပါၿပီ။

By ဒီဗီြဘီ

http://ift.tt/1rKlijJ

from သစ္ထူးလြင္ (ေန႔စဥ္သတင္း) - Thit Htoo Lwin http://ift.tt/WnRpZY