ျပည္သူ႕ဆႏၵကို နင္းေျခ အမ်ဳိးသားညီလာခံဗ်ဴဟာကို ခင္းက်င္း (ေဆာင္းပါးရွင္ - ေဒါက္တ...

ျပည္သူ႕ဆႏၵကို နင္းေျခ အမ်ဳိးသားညီလာခံဗ်ဴဟာကို ခင္းက်င္း



(ေဆာင္းပါးရွင္ - ေဒါက္တာရန္မ်ဳိးသိ္မ္း)



ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးသမိုင္းတြင္ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္ မတ္ ၂ ရက္မွစ၍ ျပည္သူ႔ဆႏၵမ်ားကို နင္းေျခခဲ့သည္မွာ အႀကိမ္ႀကိမ္ျဖစ္သည္။ ျပည္သူလူထုသည္ ထားရာေန၊ ေစရာသြား၊ ခိုင္းတာလုပ္၊ ျပန္မေျပာနဲ႔ဟု ဆိုႏိုင္ေသာ အာဏာရွင္ ပံုစံခြက္ထဲတြင္ ပိတ္ေလွာင္ခံခဲ့ရသည္။ ႏိုင္ငံေရးအရ အက်ယ္ခ်ဳပ္ခ်ခံခဲ့ရေသာ ျမန္မာျပည္သူလူထု၏ ၁၉၉၀ ျပည့္ႏွစ္၊ ေမလဆႏၵကို ထပ္မံနင္းေျခလ်က္၊ အမ်ဳိးသားညီလာခံဗ်ဴဟာကို မ်က္ႏွာေျပာင္တိုက္ ေဖာ္ေဆာင္ခဲ့ျခင္းသည္ ျမန္မာျပည္သူလူထုႏွင့္ ႏိုင္ငံတကာ အသိုင္းအ၀ိုင္းကို ျပတ္ျပတ္သားသား ေက်ာခိုင္းစိန္ေခၚခဲ့ျခင္းဟု သတ္မွတ္ႏိုင္သည္။



၁၉၉၀ ျပည့္ႏွစ္၊ ေမ ၂၇ ရက္တြင္ က်င္းပခဲ့ေသာ ပါတီစံုဒီမိုကေရစီ အေထြေထြေရြးေကာက္ပြဲတြင္ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္သည္ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ ၄၈၅ ဦးအနက္ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ ၃၉၂ ဦး အႏိုင္ရရွိခဲ့သည္။ ၁၉၈၉ ခုႏွစ္၊ ေမ ၃၁ ရက္ ထုတ္ျပန္ခဲ့ေသာ ႏိုင္ငံေတာ္ ၿငိမ္၀ပ္ပိျပားမႈ တည္ေဆာက္ေရးအဖြဲ႕ ဥပေဒအမွတ္ ၁၄/၉၈ ျဖစ္သည့္ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ ေရြးေကာက္ပြဲဥပေဒ၊ ပုဒ္မ (၃)တြင္ လႊတ္ေတာ္ကို မဲဆႏၵနယ္မ်ားမွ ဤဥပေဒႏွင့္အညီ ေရြးေကာက္တင္ေျမႇာက္လိုက္ေသာ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္မ်ားျဖင့္ ဖြဲ႕စည္းရမည္ဟု ျပ႒ာန္းထားၿပီးျဖစ္သည္။ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္၊ ရွမ္းတိုင္းရင္းသားမ်ား ဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္၊ ရခိုင္ဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္၊ မြန္အမ်ဳိးသား ဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕အပါအ၀င္ မိတ္ေဆြပါတီမ်ား၏ ေရြးေကာက္ပြဲအႏိုင္ရရွိမႈသည္ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ ၄၃၀ ေက်ာ္ကို ကိုယ္စားျပဳၿပီးျဖစ္သျဖင့္ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ ေရြးေကာက္ပြဲဥပေဒ၊ ပုဒ္မ(၃)အရ လႊတ္ေတာ္ကို အျမန္ဖြဲ႕စည္းခဲ့ရမည္ ျဖစ္သည္။



ေၾကညာခ်က္အမွတ္ ၁/၉၀၊ အပိုဒ္ (၁၈)တြင္ ပါတီစံုဒီမိုကေရစီ အေထြေထြေရြးေကာက္ပြဲတြင္ ၀င္ေရာက္ယွဥ္ၿပိဳင္ခဲ့ၾကသည့္ ႏိုင္ငံေရးပါတီ အမ်ားစု၏ ဆႏၵမွာ ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒ အသစ္ေရးဆြဲေရးျဖစ္ေၾကာင္း၊ ယေန႔ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ႏိုင္ငံေရးအရ ႏိုးၾကားလာေသာ တိုင္းရင္းသားလူမ်ဳိးမ်ား အမ်ားအျပားရွိရာ ၎တို႔၏ ဆႏၵသေဘာထားမ်ားကို ညိႇႏိႈင္းရယူၿပီး ခိုင္မာသည့္ ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒတစ္ရပ္ ေရးဆြဲျပ႒ာန္းရန္ အထူးလိုအပ္ေနေၾကာင္း ထင္ရွားေနသည္ဟု ေဖာ္ျပခဲ့သည္။ အပိုဒ္(၂၀)တြင္ ထို႔ေၾကာင့္ ယေန႔အေျခအေနတြင္ ျပည္သူမ်ားက ေရြးေကာက္တင္ေျမႇာက္လိုက္ေသာ ကိုယ္စားလွယ္မ်ားသည္ အနာဂတ္ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံေတာ္ ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒကို ေရးဆြဲၾကရန္ တာ၀န္ရွိသည့္ ပုဂၢိဳလ္မ်ားျဖစ္သည္ဟု ထပ္မံေဖာ္ျပခဲ့သည္။



၁၉၉၀ ျပည့္ႏွစ္၊ ဇူလိုင္ ၂၇ ရက္ ထုတ္ျပန္ခဲ့ေသာ ႏိုင္ငံေတာ္ၿငိမ္၀ပ္ပိျပားမႈ တည္ေဆာက္ေရးအဖြဲ႕၊ ေၾကညာခ်က္အမွတ္ ၁/၉၀၊ အပိုဒ္ (၁၂)တြင္လည္း ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ ေရြးေကာက္ပြဲဥပေဒပုဒ္မ ၃ ပါ ျပ႒ာန္းခ်က္ႏွင့္အညီ၊ လႊတ္ေတာ္ေခၚယူဖြဲ႕စည္းျခင္းကို ႏိုင္ငံေတာ္ၿငိမ္၀ပ္ပိျပားမႈ တည္ေဆာက္ေရးအဖြဲ႕က ေဆာင္ရြက္ေပးမည္ဟု ေဖာ္ျပခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ န၀တအစိုးရသည္ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ ေရြးေကာက္ပြဲဥပေဒ၊ ေၾကညာခ်က္အမွတ္ ၁/၉၀ တို႔ႏွင့္အညီ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ကို ေရြးေကာက္တင္ေျမႇာက္ခံ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္မ်ားႏွင့္ ဖြဲ႕စည္းေပးရန္ ပ်က္ကြက္ခဲ့ၿပီး ကိုယ္ထုတ္ျပန္သည့္ ဥပေဒႏွင့္ ေၾကညာခ်က္မ်ားပါ ျပ႒ာန္းခ်က္မ်ားကို ကိုယ္တိုင္လိုက္နာရန္ ပ်က္ကြက္ခဲ့သည္။ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ႏွင့္ မဟာမိတ္တိုင္းရင္းသား ပါတီမ်ားသည္ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ ေခၚယူေပးရန္ စဥ္ဆက္မျပတ္ အဆိုျပဳေတာင္းဆိုခဲ့ေသာ္လည္း ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာ ၁၈ ရက္အလြန္ ႏိုင္ငံေတာ္အာဏာသံုးရပ္ကို သိမ္းယူၿပီးေနာက္ ၁၉၉၀ ျပည့္ႏွစ္ေရြးေကာက္ပြဲ က်င္းပၿပီးကာလတြင္ န၀တအစိုးရသည္ ျပည္သူလူထု၏ဆႏၵကို ကိုယ္စားျပဳသည့္ ေရြးေကာက္ပြဲရလဒ္ႏွင့္အညီ လႊတ္ေတာ္ေခၚယူေရးႏွင့္ အာဏာလႊဲေျပာင္းေရး လုပ္ငန္းစဥ္မ်ားကို ကတိ၊ သစၥာတည္ၾကည္စြာျဖင့္ အေကာင္အထည္ေဖာ္ရန္ ပ်က္ကြက္ခဲ့သည္မွာ အထင္အရွားျဖစ္သည္။



၁၉၉၀ ျပည့္ႏွစ္၊ အေထြေထြေရြးေကာက္ပြဲမတိုင္မီ ကာလမ်ားတြင္ န၀တအစိုးရအဖြဲ႕ အေနျဖင့္ ေရြးေကာက္ပြဲအၿပီး၌ လႊတ္ေတာ္ေခၚယူေရးႏွင့္ အာဏာလႊဲေျပာင္းေရးတို႔ကို လုပ္ေဆာင္ေပးမည္ျဖစ္ေၾကာင္း အထပ္ထပ္ ကတိျပဳခဲ့သည္။ ၁၉၉၀ ျပည့္ႏွစ္ ေရြးေကာက္ပြဲအၿပီးတြင္ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္သည္ လႊတ္ေတာ္ေခၚယူေရးႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ ေဆြးေႏြးရန္ န၀တအစိုးရ အႀကီးအကဲမ်ားကို အခါမလပ္ ကမ္းလွမ္းခဲ့ေသာ္လည္း အစိုးရ၏ တုဏွိဘာေ၀ တုံ႔ျပန္မႈကိုသာ ရရွိခဲ့သည္။ န၀တအစိုးရသည္ လႊတ္ေတာ္ေခၚယူေရးႏွင့္ အာဏာလႊဲေျပာင္းေရးထက္ အမ်ဳိးသားညီလာခံေခၚယူေရး လမ္းေၾကာင္းကို ေရွ႕တန္းတင္ ေဖာ္ေဆာင္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္ဟု ေယဘုယ် ေကာက္ခ်က္ျပဳႏိုင္သည္။



ကမၻာ့ႏိုင္ငံ အမ်ားစုသည္ ၁၉၉၀ ျပည့္ႏွစ္ ေရြးေကာက္ပြဲအလြန္၊ န၀တအစိုးရ၏ ေျခလွမ္းမ်ားကို ေစာင့္ၾကည့္ေလ့လာေနခိုက္ ၁၉၉၁ ခုႏွစ္ ေအာက္တိုဘာလ ၄ ရက္ ကမၻာ႔ကုလသမဂၢအဖြဲ႕၏ (၄၆)ႀကိမ္ေျမာက္ အေထြေထြညီလာခံတြင္ န၀တအစိုးရ ႏိုင္ငံျခားေရး၀န္ႀကီးသည္ အမ်ဳိးသားညီလာခံကို တရား၀င္ထုတ္ေဖာ္ ေျပာၾကားခဲ့သည္။ ျပည္တြင္းႏွင့္ ျပည္ပႏိုင္ငံေရး မ်က္ႏွာစာမ်ားတြင္ န၀တအစိုးရအေနျဖင့္ ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒအသစ္ ေရးဆြဲေရးႏွင့္ အမ်ဳိးသားညီလာခံလမ္းေၾကာင္းကို ထိုးတင္ခဲ့ၿပီး လႊတ္ေတာ္ေခၚယူေရးႏွင့္ အာဏာလႊဲေျပာင္းေရးလမ္းေၾကာင္းကို ေမွးမွိန္ကြယ္ေပ်ာက္ေအာင္ စနစ္တက်ေဖာ္ေဆာင္မည့္ ေျခလွမ္းမ်ားကို စတင္ခဲ့သည္။



၁၉၉၀ ျပည့္ႏွစ္ ပါတီစံုဒီမိုကေရစီ အေထြေထြေရြးေကာက္ပြဲအလြန္ ကာလတြင္ န၀တအစိုးရ အေနျဖင့္ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ အပါအ၀င္ အႏိုင္ရပါတီမ်ားႏွင့္ ႏိုင္ငံေရးေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးမႈမ်ား ျပဳလုပ္လ်က္ ႏိုင္ငံေရးျပႆနာမ်ားကို ႏိုင္ငံေရးနည္းလမ္းအတိုင္း ခ်ဥ္းကပ္ေျဖရွင္းႏိုင္ရန္ ပ်က္ကြက္ခဲ့သည္။ အမ်ဳိးသားညီလာခံကို ႏိုင္ငံေရးေဆြးေႏြးပြဲမ်ား အသြင္ယူႏိုင္မည့္ ပံုစံသြင္းေဖာ္ေဆာင္ခဲ့သည္။ ႏိုင္ငံေရးအရ ထိေတြ႕ေဆြးေႏြးမႈမ်ား ကင္းမဲ့ခဲ့ေသာ ကာလမ်ားတြင္ အာဏာလႊဲေျပာင္းေရးႏွင့္ လႊတ္ေတာ္ေခၚယူေရး မျဖစ္ေျမာက္ျခင္းႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ န၀တအစိုးရ အလိုေတာ္ရိ ပညာရွင္မ်ားႏွင့္ လက္ကိုင္တုတ္ပညာရွင္မ်ား အေနျဖင့္ ဒီခ်ဳပ္အပါအ၀င္ ႏိုင္ငံေရးပါတီ ကိုယ္စားလွယ္မ်ား၏ အစြန္းက်ေသာ ျပင္းထန္ေသာ သေဘာထားမ်ားအေပၚ တစ္ဖက္သတ္ အျပစ္ဖို႔ျခင္းသည္ ေၾကာင္းက်ဳိးဆီေလ်ာ္မႈ မရွိသည့္အျပင္ ၁၉၉၀ ျပည့္ႏွစ္ ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ ထုတ္ေဖာ္ခဲ့ေသာ မဲဆႏၵရွင္မ်ား၏ ဆႏၵသေဘာထားမ်ားကို မ်က္ကြယ္ျပဳခဲ့ျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။



န၀တအစိုးရသည္ ၁၉၉၀ ျပည့္ႏွစ္ အေထြေထြေရြးေကာက္ပြဲအလြန္ ႏိုင္ငံေရးအက်ပ္အတည္းကို ေက်ာ္လႊားႏိုင္ရန္ အမ်ဳိးသားညီလာခံကို ႏိုင္ငံေရးအဓိက ဇာတ္ေကာင္အျဖစ္ တစ္ဖက္သတ္ ပံုေဖာ္ယူခဲ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အမ်ဳိးသားညီလာခံသည္ ျပည္သူ႔ဆႏၵ၊ ျပည္သူ႔သေဘာထားႏွင့္ ျပည္သူလူထု ဆႏၵမဲတို႔ကို ေက်ာခိုင္းလ်က္ ေဖာ္ေဆာင္ခဲ့ေသာ န၀တအစိုးရ၏ တစ္ဖက္သတ္ဗ်ဴဟာပင္ ျဖစ္သည္။ ဇာတ္လမ္းေက်ာ႐ုိးအရၾကည့္လွ်င္ ႏိုင္ငံေရးဗီလိန္ဇာတ္ ခင္းခဲ့သည္ဟုလည္း ဆိုႏိုင္သည္။ အမ်ဳိးသားညီလာခံ၌ သေႏၶတည္ခဲ့ေသာ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒသည္ မ်က္ေမွာက္ႏိုင္ငံေရး အခင္းအက်င္းတြင္ အက်ပ္အတည္းႀကီး တစ္ခုအျဖစ္ အားေကာင္းလ်က္ ရွိေနသည္။



ႏိုင္ငံေတာ္ၿငိမ္၀ပ္ပိျပားမႈ တည္ေဆာက္ေရးအဖြဲ႕သည္ ၁၉၉၂ ခု ႏွစ္၊ ဧၿပီ ၂၄ ရက္တြင္ ေၾကညာခ်က္အမွတ္ (၁၁/၉၂)ကို ထုတ္ျပန္ေၾကညာခဲ့သည္။ အဆိုပါေၾကညာခ်က္တြင္ ႏိုင္ငံေရးအရ ဖမ္းဆီးထိန္းသိမ္းထားသူမ်ားအနက္ ႏိုင္ငံေတာ္၏ လံုျခံဳေရးကို ထိခိုက္ဖြယ္ရာ အေၾကာင္းမရွိသူမ်ားအား အျမန္ျပန္လႊတ္ေပးမည္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ အမ်ဳိးသားညီလာခံ ေခၚယူက်င္းပေရးႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ တရား၀င္ တည္ရွိေနေသာ ႏိုင္ငံေရးပါတီမ်ားမွ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ေခါင္းေဆာင္မ်ား၊ တစ္သီးပုဂၢလ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္မ်ားႏွင့္ ႏွစ္လအတြင္း ေတြ႕ဆံုညိႇႏိႈင္းမည္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ခိုင္မာသည့္ ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒ ေရးဆြဲေရးအတြက္ အေျခခံမူမ်ား ခ်မွတ္ႏိုင္ရန္ အမ်ဳိးသားညီလာခံကို ေျခာက္လအတြင္း ေခၚယူက်င္းပေပးမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ေဖာ္ျပခဲ့သည္။



အမ်ဳိးသားညီလာခံက်င္းပေရး ညိႇႏိႈင္းေဆြးေႏြးပြဲ ဦးေဆာင္က်င္းပေရး ေကာ္မတီကို အဖြဲ႕၀င္ ၁၅ ဦးျဖင့္ ၁၉၉၂ ခုႏွစ္၊ ေမ ၂၈ ရက္တြင္ ဖြဲ႕စည္းခဲ့သည္။ ေကာ္မတီဥကၠ႒၊ ဒုတိယဥကၠ႒ႏွင့္ ေကာ္မတီ၀င္ ေျခာက္ဦးတို႔သည္ တပ္မေတာ္အရာရွိႀကီးမ်ားျဖစ္ၿပီး ေကာ္မတီ၏ အစီရင္ခံစာကို ညိႇႏိႈင္းေဆြးေႏြးပြဲက်င္းပၿပီးေနာက္၊ တစ္လအတြင္း ႏုိင္ငံေတာ္ ၿငိမ္၀ပ္ပိျပားမႈ တည္ေဆာက္ေရးအဖြဲ႕သို႔ တင္ျပရမည္ျဖစ္သည္။ အဆိုပါေကာ္မတီတြင္ ဒုတိယတပ္မေတာ္ေထာက္လွမ္းေရး ညႊန္ၾကားေရးမွဴးႏွင့္ စစ္ဦးစီးမွဴး(ပထမတန္း) တပ္မေတာ္ေထာက္လွမ္းေရးညႊန္ၾကားေရးမွဴး႐ုံးတို႔ အဖြဲ႕၀င္မ်ားအျဖစ္ ပါ၀င္ခဲ့ၿပီး၊ တပ္မေတာ္ေထာက္လွမ္းေရး ညႊန္ၾကားေရးမွဴးလည္းျဖစ္ အတြင္းေရးမွဴး(၁)လည္းျဖစ္သူက လက္မွတ္ေရးထိုး ထုတ္ျပန္ခဲ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဦးေဆာင္က်င္းပေရး ေကာ္မတီကို တပ္မေတာ္ေထာက္လွမ္းေရး ညႊန္ၾကားေရးမွဴး႐ုံးအေနျဖင့္ ျမင့္ျမင့္မားမား ပ့ံပိုးေပးခဲ့သည္ဟု ေကာက္ခ်က္ျပဳႏိုင္သည္။



၁၉၉၂ ခုႏွစ္၊ ေမ ၂၈ ရက္တြင္ ႏိုင္ငံေတာ္ၿငိမ္၀ပ္ပိျပားမႈ တည္ေဆာက္ေရးအဖြဲ႕သည္ အမိန္႔အမွတ္ ၉/၉၂ ကို ထုတ္ျပန္လ်က္ အမ်ဳိးသားညီလာခံက်င္းပေရး ညိႇႏိႈင္းေဆြးေႏြးပြဲကို ၁၉၉၂ ခုႏွစ္၊ ဇြန္လ ၂၃ ရက္၊ နံနက္ ၈ နာရီတြင္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတ အိမ္ေတာ္၀င္း အစည္းအေ၀းခန္းမတြင္ က်င္းပရန္ သတ္မွတ္ခဲ့သည္။ တရား၀င္ တည္ရွိေနေသာ ႏိုင္ငံေရးပါတီ (၇)ပါတီ၏ ကိုယ္စားလွယ္စုစုေပါင္း ၂၈ ဦးကို ႏိုင္ငံေရးပါတီမ်ားက ေရြးခ်ယ္လ်က္ အမည္စာရင္းေပးပို႔ရန္ သတ္မွတ္ခဲ့သည္။ ေၾကညာခ်က္ (၁၁/၉၂)အရ ႏွစ္လျပည့္ရန္ တစ္ရက္အလို ဇြန္ ၂၃ ရက္တြင္ ညႇိႏႈိင္းေဆြးေႏြးပြဲကို ေခၚယူက်င္းပခဲ့သည္။



အမိန္႔အမွတ္ ၉/၉၂၊ အပိုဒ္ ၅ ပါ ကိုယ္စားလွယ္ဦးေရ သတ္မွတ္ခ်က္အရ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္သည္ ကိုယ္စားလွယ္ ၁၅ ဦး၊ ရွမ္းတိုင္းရင္းသားမ်ား ဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္သည္ ကိုယ္စားလွယ္ေျခာက္ဦး၊ တိုင္းရင္းသားစည္းလံုးညီညြတ္ေရး ပါတီသည္ ကိုယ္စားလွယ္သံုးဦး၊ ျပည္ေထာင္စုပအို႔၀္အမ်ဳိးသားအဖြဲ႕ခ်ဳပ္၊ ၿမိဳ(ေခၚ)ခမီအမ်ဳိးသား ညီညြတ္ေရးအဖြဲ႕၊ ရွမ္းျပည္ကိုးကန္႔ ဒီမိုကရက္တစ္ပါတီႏွင့္ လားဟူအမ်ဳိးသား ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ေရး ပါတီတို႔သည္ ကိုယ္စားလွယ္တစ္ဦးစီ ေဆြးေႏြးပြဲသို႔ တက္ေရာက္ရန္ သတ္မွတ္ခဲ့သည္။



အမ်ဳိးသားညီလာခံက်င္းပေရး ညိႇႏိႈင္းေဆြးေႏြးပြဲကို ၁၉၉၂ ခုႏွစ္၊ ဇြန္ ၂၃ ရက္၊ ဇြန္ ၃၀ ရက္ႏွင့္ ဇူလိုင္ ၁၀ ရက္တို႔တြင္ သံုးရက္တိုင္ က်င္းပခဲ့သည္။ ဦးေဆာင္က်င္းပေရး ေကာ္မတီဥကၠ႒သည္ ညိႇႏိႈင္းေဆြးေႏြးပြဲေန႔တိုင္း ျပည္ေထာင္စုမၿပိဳကြဲေရး၊ တိုင္းရင္းသားစည္းလံုးညီညြတ္မႈ မၿပိဳကြဲေရးႏွင့္ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာတည္ တံ့ခိုင္ျမဲေရးဟူသည့္ အေရးသံုးပါးကို ထိန္းသိမ္းႏိုင္ေရး အထပ္ထပ္ေျပာၾကားခဲ့သည္။ ေကာ္မတီဥကၠ႒၏ အဖြင့္မိန္႔ခြန္းတြင္ ယေန႔အေျခအေနသည္ ျပည္သူမ်ားက ေရြးေကာက္တင္ေျမႇာက္လိုက္ေသာ ကိုယ္စားလွယ္မ်ားအေနျဖင့္ အနာဂတ္ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံေတာ္ ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒကို ေရးဆြဲၾကရန္ တာ၀န္ရွိေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ားျဖစ္သည္ဟု ထပ္ေလာင္းအတည္ျပဳ ေျပာၾကားခဲ့သည္။



ေဆြးေႏြးပြဲ ပထမေန႔တြင္ န၀တအစိုးရႏွင့္ ဦးေဆာင္က်င္းပေရး ေကာ္မတီအေနျဖင့္ အဆိုျပဳခဲ့ေသာ ကိုယ္စားလွယ္ အစုအဖြဲ႕ရွစ္ခုကို အေျချပဳလ်က္ သံုးရက္တိုင္တိုင္ ေဆြးေႏြးခဲ့သည္။ ကိုယ္စားလွယ္အစုအဖြဲ႕ ရွစ္ခုအနက္ ဒုတိယအမ်ဳိးအစားျဖစ္ေသာ ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ ေရြးခ်ယ္ခံထားရေသာ ကိုယ္စားလွယ္မ်ား အမ်ဳိးအစားႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး ကိုယ္စားလွယ္ေခါင္းေဆာင္ ရွစ္ဦးက ေဆြးေႏြးခဲ့သည္။ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ႏွင့္ ပါတီငါးပါတီ၏ ေခါင္းေဆာင္မ်ားသည္ ၁၉၉၀ ျပည့္ႏွစ္ ပါတီစံုဒီမိုကေရစီ အေထြေထြေရြးေကာက္ပြဲတြင္ ေရြးခ်ယ္တင္ေျမႇာက္ခံခဲ့ရေသာ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ ၃၇၇ ဦးကို အမ်ဳိးသားညီလာခံသို႔ ဖိတ္ၾကားရန္ ေဆြးေႏြးအဆိုျပဳခဲ့သည္။ ပါတီကိုယ္စားလွယ္ ေခါင္းေဆာင္တစ္ဦးက ယခု ညိႇႏိႈင္းေဆြးေႏြးပြဲ တက္ေရာက္သူဦးေရ၏ သံုးဆတက္ေရာက္ေစလိုေၾကာင္း၊ က်န္ကိုယ္စားလွယ္ ေခါင္းေဆာင္တစ္ဦးက သင့္ေတာ္ေသာ အခ်ဳိးအစား သတ္မွတ္ေပးေစလိုေၾကာင္း အသီးသီး ေဆြးေႏြးအဆိုျပဳခဲ့ၾကသည္။



၁၉၉၂ ခုႏွစ္ ေအာက္တိုဘာလတြင္ ႏိုင္ငံေတာ္ၿငိမ္၀ပ္ပိျပားမႈ တည္ေဆာက္ေရးအဖြဲ႕ အစိုးရသည္ အမ်ဳိးသားညီလာခံ က်င္းပေရးေကာ္မရွင္၊ အမ်ဳိးသားညီလာခံ က်င္းပေရး လုပ္ငန္းေကာ္မတီႏွင့္ အမ်ဳိးသားညီလာခံက်င္းပေရး စီမံခန္႔ခြဲမႈ ေကာ္မတီတို႔ကို ဖြဲ႕စည္းခဲ့ၿပီး အမ်ဳိးသားညီလာခံ၏ ဦးတည္ခ်က္ေျခာက္ရပ္ကို ခ်မွတ္ရာတြင္ အနာဂတ္ႏိုင္ငံေတာ္၏ အမ်ဳိးသားႏိုင္ငံေရးဦးေဆာင္မႈ အခန္းက႑၌ တပ္မေတာ္က ပါ၀င္ထမ္းေဆာင္ႏိုင္ေရးဟူသည့္ အခ်က္လည္း ပါ၀င္ခဲ့သည္။ ၁၉၉၀ ျပည့္ႏွစ္ ပါတီစံုဒီမိုကေရစီ အေထြေထြေရြးေကာက္ပြဲတြင္ ေရြးခ်ယ္တင္ေျမႇာက္ခံခဲ့ရေသာ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ ၉၉ ဦးကိုသာ အမ်ဳိးသားညီလာခံသို႔ ဖိတ္ၾကားရန္ သတ္မွတ္ခဲ့သည္။ ႏိုင္ငံေရးပါတီမ်ား၏ ကိုယ္စားလွယ္ ၄၈ ဦးကို ဖိတ္ၾကားမည္ျဖစ္သျဖင့္ ကိုယ္စားလွယ္စုစုေပါင္း ၇၀၂ ဦးအနက္ ကိုယ္စားလွယ္ ၁၄၇ ဦးသာ ျပည္သူကို ကိုယ္စားျပဳခဲ့ၿပီး က်န္ကိုယ္စားလွယ္ ၅၅၅ ဦးကို န၀တအစိုးရ၏ က်င္းပေရးေကာ္မရွင္ အေနျဖင့္ ေခါင္းေခါက္ေရြးခ်ယ္ခဲ့သည္ကို ေတြ႕ရွိရသည္။ ၁၉၉၃ ခုႏွစ္ ဇန္န၀ါရီ ၉ ရက္တြင္ အမ်ဳိးသားညီလာခံကို စတင္က်င္းပရန္ အမ်ဳိးသားညီလာခံ ကိုယ္စားလွယ္ ၇၀၂ ဦးကို ဖိတ္ၾကားရာ၌ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ ၁၀၇ ဦးႏွင့္ ႏိုင္ငံေရးပါတီမ်ား၏ ကိုယ္စားလွယ္ ၄၉ ဦးတို႔ ပါ၀င္ခဲ့သည္။



မ်က္ေမွာက္ကာလတြင္လည္း ျပည္ခိုင္ၿဖိဳးပါတီ အစိုးရသည္ ျမန္မာႏိုင္ငံ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးျပန္လည္ထူေထာင္ေရး လုပ္ငန္းဗဟုိဌာန (အင္မ္ပီစီ)၏ အေထာက္အကူျပဳမႈႏွင့္အတူ၊ ႏိုင္ငံလံုးဆိုင္ရာ ပစ္ခတ္တိုက္ခိုက္မႈ ရပ္စဲေရးစာခ်ဳပ္ အလြန္၊ ႏိုင္ငံေရး ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးမႈမ်ား ေဖာ္ေဆာင္ႏိုင္ရန္ ေျခလွမ္းစသည့္အေနျဖင့္ ႏုိင္ငံေရးပါတီမ်ားသုိ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးျဖစ္စဥ္မ်ားအား ရွင္းလင္းတင္ျပျခင္းႏွင့္ အျပန္အလွန္ေဆြးေႏြးျခင္း အခမ္းအနားကုိ ျပဳလုပ္ခဲ့သည္။ ႏိုင္ငံေရးေဆြးေႏြးပြဲမ်ားကို ပံုေဖာ္ရာတြင္ အစိုးရ၊ တပ္မေတာ္၊ ႏိုင္ငံေရးပါတီမ်ား၊ အဖြဲ႕အစည္းမ်ား၏ ကိုယ္စားျပဳႏိုင္မႈသည္ အေရးပါေသာ အခ်ဳိးအေကြ႕ ျဖစ္လာႏိုင္ေျခ ရွိေနသည္။ ႏိုင္ငံေရးပါတီမ်ားႏွင့္ အဖြဲ႕အစည္းမ်ား၏ ႏိုင္ငံေရးေဆြးေႏြးပြဲမ်ားတြင္ ကိုယ္စားျပဳမႈသည္လည္း ၂၀၁၅ ခုႏွစ္ အေထြေထြေရြးေကာက္ပြဲ အလြန္ကာလ၌ အေျပာင္းအလဲ ရွိလာႏိုင္ေျခရွိသည့္အေလ်ာက္ အစိုးရသစ္ ဖြဲ႕စည္းၿပီးခ်ိန္တြင္ အားလံုးပါ၀င္ေသာ ႏိုင္ငံေရးေဆြးေႏြးပြဲမ်ား က်င္းပႏိုင္ေရးကို စတင္ပံုေဖာ္မည္ဆိုလွ်င္ ပိုမိုလက္ေတြ႕က်ႏိုင္ဖြယ္ ရွိမည္ဟုလည္း သံုးသပ္ခ်က္မ်ား ရွိေနသည္။ ၂၀၁၆ ခုႏွစ္ ႏွစ္ဦးပိုင္း ျပည္ေထာင္စုအစိုးရသစ္ ဖြဲ႕စည္းၿပီးသည့္ အခ်ိန္အထိ အမ်ဳိးသားအဆင့္ ႏိုင္ငံေရးေဆြးေႏြးပြဲမ်ားဆိုင္ရာ စီမံခ်က္ အေသးစိတ္ ခ်မွတ္ႏိုင္ေရး ဦးတည္ေသာ အစိုးရ၊ တပ္မေတာ္၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ တိုင္းရင္းသားပါတီ ေခါင္းေဆာင္မ်ားအၾကား ထိပ္သီးအဆင့္ ေဆြးေႏြးပြဲမ်ားႏွင့္ အစိုးရ၊ တပ္မေတာ္ႏွင့္ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႕အစည္းမ်ားအၾကား ႏိုင္ငံေရးေဆြးေႏြးပြဲဆိုင္ရာ စီမံခ်က္ခ်မွတ္ႏိုင္မည့္ ထိပ္သီးညိႇႏိႈင္းေဆြးေႏြးပြဲကို တစ္ၿပိဳင္နက္ က်င္းပႏိုင္မည္ဆိုလွ်င္ ပိုမိုေလ်ာ္ကန္ သင့္ျမတ္မည္ျဖစ္သည္။



အခ်ဳပ္အားျဖင့္ဆိုေသာ္ ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး ခရီးရွည္တြင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ အပါအ၀င္ ႏိုင္ငံေရးေသာ့ခ်က္ ေခါင္းေဆာင္မ်ားအၾကား ထိေရာက္တြင္က်ယ္ေသာ ႏိုင္ငံေရးစားပြဲ၀ိုင္း ထိပ္သီးေဆြးေႏြးပြဲမ်ားကို မေဖာ္ေဆာင္ႏိုင္သေရြ႕ ေသာင္မတင္ေရမက် ျဖစ္ေနဦးမည္ျဖစ္သည္။ လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္က န၀တအစိုးရႏွင့္ ႏိုင္ငံေရးပါတီမ်ားအၾကား ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးၿပီး အစိုးရစိတ္တိုင္းက် အမ်ဳိးသားညီလာခံလမ္းေၾကာင္း ေဖာ္ေဆာင္ခဲ့ျခင္းကို ျပန္လည္သံုးသပ္လ်က္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ႏိုင္ငံေရးေရွ႕ခရီးကို စနစ္တက် ျပင္ဆင္သင့္သည္။ ၁၉၉၀ ျပည့္ႏွစ္ ပါတီစံုဒီမိုကေရစီ အေထြေထြေရြးေကာက္ပြဲရလဒ္ႏွင့္ ျပည္သူ႔ဆႏၵကို နင္းေျခလ်က္ အမ်ဳိးသားညီလာခံဗ်ဴဟာကို ခင္းက်င္းခဲ့ျခင္းျဖစ္သည့္နည္းတူ လက္ရွိအေျခအေနတြင္လည္း ျပည္သူလူထု အမ်ားစုႀကီး၏ ဆႏၵသေဘာထား အစစ္အမွန္ကို မ်က္ကြယ္ျပဳလ်က္ ျပည္ခိုင္ၿဖိဳးအစိုးရ အလိုက် အင္မ္ပီစီက ပံ့ပိုးသည့္ ႏိုင္ငံေရးလမ္းေၾကာင္းမ်ဳိးကို ပံုေဖာ္လာမည္ဆိုလွ်င္ တိုင္းျပည္ႏွင့္ ျပည္သူလူထုအတြက္ ငါးပါးေမွာက္ႏိုင္ပါေၾကာင္း မီးေမာင္းထိုး ေဆာ္ၾသလိုက္ရပါသည္။





ျပည္သူ့ဆႏၵကို နင္းေျခ အမ်ဳိးသားညီလာခံဗ်ဴဟာကို ခင္းက်င္း | Eleven Daily News

www.news-eleven.com

ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးသမိုင္းတြင္ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္ မတ္ ၂ ရက္မွစ၍ ျပည္သူ႔ဆႏၵမ်ားကို နင္းေျခခဲ့သည္မွာ အႀကိမ္ႀကိမ္ျဖစ္သည္။ ျပည္သူလူထုသည္ ထားရာေန၊ ေစရာသြား၊ ခိုင္းတာလုပ္၊ ျပန္မေျပာနဲ႔ဟု ဆိုႏိုင္ေသာ အာဏာရွင္ ပံုစံခြက္ထဲတြင္ ပိတ္ေလွာင္ခံခဲ့ရသည္။ ႏိုင္ငံေရးအရ အက်ယ္ခ်ဳပ္ခ်ခံခဲ့ရေသာ ျမန္မာျပည္သူလူထု၏ ၁၉၉၀ ျပည့္ႏွစ္၊ ေ…

from Eleven Media Group's Facebook Wall http://ift.tt/1rKOIMa