#emg_opinions
ဗာတီကန္စီးတီးကုိ ေထြးပုိက္ထားတဲ့ ေရွးပံုစံမပ်က္ ေရာမၿမိဳ႕
Written by - ေဒါက္တာသိန္းျမင့္
ခရီးစဥ္အစ
အီတလီႏိုင္ငံ တူရင္ၿမိဳ႕မွာ က်င္းပမယ့္ (၆၆)ႀကိမ္ေျမာက္ ကမၻာ့သတင္းစာ ညီလာခံ၊ (၂၁) ႀကိမ္ေျမာက္ ကမၻာ့အယ္ဒီတာဖိုရမ္နဲ႔ (၂၄)ႀကိမ္ေျမာက္ ကမၻာ့ေၾကာ္ျငာဖိုရမ္ တက္ေရာက္ရန္ ဖိတ္ၾကားျခင္း ခံရပါတယ္။ ဖိတ္ၾကားခံရတယ္ ဆိုေပမယ့္ ညီလာခံ၀င္ေၾကးကအစ ကုန္က်စရိတ္ အားလံုးကို ကိုယ့္စရိတ္နဲ႔ကိုယ္ က်ခံရမွာျဖစ္ပါတယ္။ တူရင္ကို တိုက္ႀကီးမ်ားအလိုက္ (INTERCONTINENTAL) ပ်ံသန္းတဲ့ ေလယာဥ္ပ်ံေတြ တိုက္႐ိုက္မေရာက္ရွိဘဲ ေရာမၿမိဳ႕နဲ႔ မီလန္ၿမိဳ႕မွ တစ္ဆင့္သာ သြားေရာက္ႏိုင္ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ ေရာမၿမိဳ႕ကို ေရာက္ခ်င္စိတ္နဲ႔ ေရာမကတစ္ဆင့္ တူရင္ကိုသြားရန္ စီစဥ္ခဲ့ပါတယ္။
ထိုင္းမွတစ္ဆင့္ ေရာမအေရာက္ (၁၁)နာရီခန္႔သြားရတဲ့ ခရီးကေတာ့ မသက္သာလွပါဘူး။ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ ႐ုပ္ရွင္ၾကည့္တာလဲ သိပ္၀ါသနာ မပါတဲ့အတြက္ ipad ထဲမွာ သိမ္းထားတဲ့ မိုးမိုးအင္းလ်ားရဲ႕ “ေပ်ာက္ေသာလမ္းမွာ စမ္းတ၀ါး”၊ “ေမတၱာကမ္းနား အခ်စ္သစ္ပင္”၊ ဆရာမင္းသု၀ဏ္ ရဲ႕ “လီယာမင္းႀကီး” နဲ႔ ပါေမာကၡ ဦးေဖေမာင္တင္ရဲ႕ “ျမန္မာစာေပသမိုင္း” တို႔ကို ဆက္တိုက္ဖတ္မိပါတယ္။
ေလယာဥ္တစ္စင္းလံုးနီးပါး အိပ္ေမာက်ၿပီး ေလယာဥ္သံမွလြဲရင္ ဘာမွမၾကားရတဲ့အခ်ိန္ စာအုပ္ေတြကို မနားတမ္းဖတ္ရတာ ေတာ္ေတာ္အရသာ ရွိပါတယ္။ အိပ္ဖို႔ေတာင္တကယ္ပဲ ေမ့သြားတယ္။ စာဖတ္လို႔ မ်က္စိခဏ ေညာင္းသြားတဲ့အခ်ိန္မွာ ကုိယ္တုိင္ (SELF) ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္ကို အေျပးအလႊား ေရးျဖစ္လိုက္ပါေသးတယ္။ ဗန္ေကာက္က ည ၁၂ နာရီေက်ာ္ထြက္တဲ့ ေလယာဥ္ ေရာမၿမိဳ႕ကိုေရာက္တဲ့ အခ်ိန္မွာ နံနက္ (၆) နာရီခဲြပဲ ရွိပါေသးတယ္။ သြားရတဲ့အခ်ိန္ ၾကာေပမယ့္ အခ်ိန္(၅)နာရီ အျမတ္ထြက္တဲ့အတြက္ ေရာမၿမိဳ႕ကို ေစာေစာစီးစီး ေရာက္ေနျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ေစာေစာစီးစီး ဆိုေပမယ့္ ေရာမၿမိဳ႕တစ္ခုလံုးက လင္းထိန္ေနပါၿပီ။ ေႏြရာသီေရာမၿမိဳ႕မွာ ေန႔တာရွည္ၿပီး ည(၁၀)နာရီေက်ာ္မွာသာ ေန၀င္ေၾကာင္း ေနာက္ပိုင္းမွာ သိလာရပါတယ္။
ေရာမေလဆိပ္နဲ႔ ေရာမၿမိဳ႕
ေရာမေလဆိပ္က ႀကီးက်ယ္ခမ္းနားမႈ သိပ္မရွိေပမယ့္ က်ယ္၀န္းလွပါတယ္။ ဆိုက္ေရာက္တဲ့ ေနရာကေန ထြက္ခြာမယ့္ေနရာအထိ ေလယာဥ္ကြင္းထဲမွာ ရထားနဲ႔ ထပ္သြားရပါေသးတယ္။ ေလဆိပ္ထဲရွိ တြန္းလွည္းေတြကို ႏွစ္ယူ႐ိုထည့္မွသာ ယူလို႔ရတဲ့အတြက္ ယူ႐ိုေငြအေၾကြမပါသြားတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ ခရီးေဆာင္အိတ္ေတြကို ကိုယ္တိုင္ပဲ ယူေဆာင္ခဲ့ရပါတယ္။ ထူးျခားတာက (Arrival) စာရြက္ကိုပံုစံျဖည့္တဲ့ စနစ္မရွိတဲ့အျပင္ လူ၀င္မႈႀကီးၾကပ္ေရး ဌာနကလည္း ႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္ကိုသာ မွတ္တမ္းတစ္ခ်က္ ယူလိုက္တဲ့အတြက္ လြယ္လြယ္ကူကူ ေလဆိပ္အျပင္ ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။
ေရာမေလဆိပ္အထြက္ ျမင္ကြင္းက တခ်ဳိ႕ႏိုင္ငံေတြမွာလို ပန္းပင္ေတြ စိုက္မထားလို႔ မလွပဟု ဆိုႏိုင္ေသာ္လည္း သန္႔ရွင္းသပ္ရပ္မႈကေတာ့ ႏွစ္လိုဖြယ္ ျဖစ္ပါတယ္။ အထပ္ျမင့္တိုက္မ်ား မျမင္ရသေလာက္ပါပဲ။ တိုက္အားလံုးနီးပါးကို ေရွးေဟာင္း အေဆာက္အအံုေတြထက္ ေက်ာ္လြန္မႈမရွိေစလုိတဲ့ သေဘာနဲ႔ ေလးထပ္ ငါးထပ္သာ ေဆာက္ခြင့္ျပဳထားေၾကာင္း ၿမိဳ႕ထဲေရာက္တဲ့အခါ ေတြ႕ရပါတယ္။ အထပ္အျမင့္တိုက္ေတြကို သီးသန္႔ေနရာေပးၿပီး ၿမိဳ႕ေဟာင္းနဲ႔ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာ ေဆာက္ခြင့္ေပးထားတယ္လို႔ သိရပါတယ္။ ရန္ကုန္မွာလည္း တစ္မိုင္၀န္းက်င္မွာ အထပ္ျမင့္မေဆာက္ရဆိုၿပီး စည္းမ်ဥ္းေတြ ထုတ္ထားေပမယ့္ တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ တိတိက်က် လုပ္ေဆာင္သင့္ပါတယ္။ တစ္မိုင္ဆိုတာကလည္း နည္းလြန္းပါတယ္။ ေရႊတိဂံု၀န္းက်င္မွာ အထပ္ျမင့္တိုက္ေတြ အလွ်ဳိအလွ်ဳိေပၚလာလို႔ “ေရႊတိဂံုကိုျမင္ရင္” သီခ်င္းေတာ့ ျပန္ျပင္ရေတာ့မယ္ထင္တယ္။
အင္တာနက္အားကိုးနဲ႔ မိမိတို႔ေရာက္ေနတဲ့ေနရာ၊ သြားရမယ့္ ေနရာေတြကို ေလ့လာပါတယ္။ ကိုေလာ္ဆီယံ (Colosseum) နဲ႔ ဗာတီကန္စီးတီး (Vatican City) ကိုေတာ့ မျဖစ္မေနသြားမယ္လို႔ စဥ္းစားထားပါတယ္။ တည္းတဲ့ေနရာက ေျမပံုေလးေပးလိုက္ၿပီး ဘယ္ေနရာဘယ္လို သြားမယ္ဆိုတာ အၾကမ္းညႊန္ျပလိုက္လို႔ အေတာ္အဆင္ေျပ သြားပါတယ္။ အနီးဆံုးေျမေအာက္ ဘူတာ႐ံုကို အရင္ရွာပါတယ္။ (၁၀)မိနစ္ေလာက္ ေလွ်ာက္ၿပီးတဲ့အခါ ေျမေအာက္ဘူတာ႐ံုကို ေရာက္ပါတယ္။ တစ္ယူ႐ိုခြဲ လက္မွတ္ျဖတ္ထားရင္ ေျမေအာက္ရထား၊ ဓာတ္ရထားတို႔ကို တစ္ေနကုန္ႀကိဳက္သလို စီးလို႔ရပါတယ္။
သူဟာ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွ အာဏာရွင္ ျဖစ္လာသူျဖစ္ၿပီး ရွိတ္စပီးယား ျပဇာတ္ေၾကာင့္ နာမည္ေက်ာ္ခဲ့သူ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ သူနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ အထိမ္းအမွတ္အေနနဲ႔ ဘီစီ ၄၆ မွာ တည္ေဆာက္ခဲ့တဲ့ “ဖိုရမ္ေအာ့ဖ္ဂ်ဴလီယက္ဆီဇာ” အေဆာက္အဦအၾကြင္းအက်န္ ေက်ာက္တိုင္ အက်ဳိးအပဲ့ေတြကိုသာ ေတြ႔ရွိရပါတယ္...
ကိုေလာ္ဆီယံ
ကိုေလာ္ဆီယံကို ပထမဆံုး လြယ္လြယ္ကူကူပဲ ေရာက္ရွိသြားပါတယ္။ ခရီးသြားေတြပါးတဲ့ ရာသီျဖစ္လို႔ တန္းစီတဲ့အတန္း တိုတာေၾကာင့္ အထဲကို ျမန္ျမန္၀င္ေရာက္ ၾကည့္႐ႈေလ့လာခြင့္ ရရွိခဲ့ပါတယ္။ ကိုေလာ္ဆီယံ ဆိုတာက ဘဲဥပံုသဏၭာန္ရွိ အမိုးမပါတဲ့ ပြဲၾကည့္စင္အ၀ိုင္းႀကီးျဖစ္ၿပီး ကြန္ကရစ္ ေက်ာက္တုံးမ်ားနဲ႔ တည္ေဆာက္ထားပါတယ္။ ေရာမလူမ်ဳိးမ်ားရဲ႕ အင္ဂ်င္နီယာ အတတ္ပညာနဲ႔ အႏုပညာကို အႀကီးဆံုး ေဖာ္ျပႏိုင္မႈရဲ႕ ျပယုဂ္တစ္ခု ျဖစ္ပါတယ္။ ၎ကို ေရာမဘုရင္ ဗက္စ္ပါရွမ္က ေအဒီ (၇၀) မွာတည္ေဆာက္ခဲ့ၿပီး သူ႔ကိုဆက္ခံသူ တီတက္လက္ထက္ ေအဒီ(၈၀)မွာ ၿပီးဆံုးခဲ့ပါတယ္။ ပြဲၾကည့္ပရိသတ္ (၅၀၀၀၀) မွ (၈၀၀၀၀) အထိ ဆ့ံတဲ့အတြက္ ေရာမအင္ပါယာေခတ္က အႀကီးဆံုးပြဲၾကည့္စင္ႀကီး ျဖစ္ခဲ့သလို ကမၻာေပၚရွိ ပြဲၾကည့္စင္မ်ားတြင္ အႀကီးဆံုးပြဲၾကည့္စင္ ျဖစ္ပါတယ္။
၎ေနရာမွာ လူနဲ႔ ျခေသၤ့အပါအ၀င္ တိရစၦာန္မ်ားနဲ႔ သတ္ပြဲမ်ား၊ လူအခ်င္းခ်င္း စီးခ်င္းထိုးသတ္ပြဲမ်ား၊ လူအမ်ားအဖြဲ႕လိုက္ သတ္ပြဲမ်ား အပါအ၀င္ သတ္ပြဲေပါင္းမ်ားစြာ က်င္းပၿပီး ဘုရင္အပါအ၀င္ ပရိသတ္ေပါင္း မ်ားစြာက အရသာခံၾကည့္႐ႈ ၾကပါတယ္။ ရက္ေပါင္း(၁၀၀)အတြင္း ျပဳလုပ္ေသာ သတ္ျဖတ္ပြဲမ်ားအတြက္ တိရစၦာန္အ႐ိုင္း (၉၀၀၀) ေက်ာ္ ေသဆံုးခဲ့ေၾကာင္း မွတ္တမ္းတခ်ဳိ႕မွာ ေဖာ္ျပထားပါတယ္။ ေရာမလူမ်ဳိးေတြ အေနနဲ႔ ကမၻာႀကီးကို သိမ္းပိုက္ေအာင္ျမင္ေစဖို႔ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ အခုကဲ့သို႔ စစ္ပြဲပံုသဏၭာန္ တိုက္ခိုက္သတ္ျဖတ္မႈမ်ားကို ေလ့က်င့္ေမြးျမဴျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ရွင္းလင္းခ်က္တခ်ဳိ႕မွာ ေတြ႕ရပါတယ္။
အင္ပါယာကြန္စတင္း လက္ထက္မွာ ဂလက္ဒီေယတာပံုစံ တိုက္ခိုက္မႈေတြ အဆံုးသတ္ဖို႔ ႀကိဳးစားခဲ့ေပမယ့္ ေရာမတို႔ဟာ ဓေလ့ထံုးစံျဖစ္ေနတဲ့ သတ္ပြဲေတြကို စြန္႔လႊတ္ခ်င္စိတ္ မရွိခဲ့ၾကပါဘူး။ (၅) ရာစုအစပိုင္းမွာ ဘုန္းေတာ္ႀကီး တယ္လီမာခ်ဴးက ဂလက္ဒီေယတာ သတ္ပြဲအတြင္း ၾကားခံ၀င္ေရာက္ ထိန္းသိမ္းဟန္႔တားခဲ့ျပီး ပြဲၾကည့္ပရိသတ္ေတြနဲ႔ ျပႆနာျဖစ္ရာမွ အစျပဳ၍ အဲဒီလုိ သတ္ပြဲမ်ား လံုး၀ရပ္ဆိုင္းခဲ့ရတယ္။
ဘဲဥပံုသဏၭာန္ရွိတဲ့ ကိုေလာ္ဆီယံဟာ အက်ယ္ဆံုးေနရာမွာ (၁၈၇)မီတာနဲ႔ အက်ဥ္း ဆံုးေနရာမွာ (၁၅၅) မီတာရွိၿပီး မီတာ(၅၀)ျမင့္ပါတယ္။ ၎ကို ကြန္ကရစ္ ေက်ာက္တံုးမ်ားနဲ႔ တည္ေဆာက္ထားတဲ့အတြက္ ရာစုႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ တည္တံ့ခဲ့ေသာ္လည္း ခရစ္ႏွစ္(၄၄၂ ႏွင့္ ၅၀၈)တြင္ လႈပ္ခဲ့ေသာ ေျမငလ်င္မ်ားေၾကာင့္ အႀကီးအက်ယ္ ပ်က္စီးသြားခဲ့ပါတယ္။ ေရာမအင္ပါယာလည္း အဆံုးသတ္ခဲ့ပါတယ္။ ဂလက္ဒီေယတာ သတ္ပြဲမ်ားက်င္းပတဲ့ ေနရာကို ပံုမွန္ၾကည့္လွ်င္ သာမန္ေျမျပင္ဟု ထင္ရေသာ္လည္း ေအာက္ပိုင္းမွာ အခန္းအကန္႔ေပါင္း ေျမာက္ျမားစြာ ရွိေၾကာင္းလည္း ယခုေတြ႔ရတဲ့ အပ်က္အစီးပံုေတြအရ သိရသည္။
ကိုေလာ္ဆီယံကေန စိတ္မသက္သာစြာ ျပန္ခဲ့ၿပီးေနာက္ မစားဖူးေသးတဲ့ ပီဇာကို နံနက္စာအျဖစ္ စားဖို႔ဆံုးျဖတ္ခဲ့ပါတယ္။ အီတလီပီဇာက ကမၻာမွာ နာမည္ႀကီးေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ေတြ ျမန္မာပါးစပ္နဲ႔ေတာ့ ခံတြင္းမေတြ႕၊ အာသာမေျပလွပါဘူး။ အဲဒါေၾကာင့္ အသီးေတြနဲ႔ ဒိန္ခ်ဥ္ကိုပဲစားဖို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္ပါတယ္။ အသီးမ်ဳိးစံုက ေတာ္ေတာ္ ေပါပါတယ္။ လတ္လည္းလတ္ၿပီး အလံုးလည္းႀကီးတယ္။ အရသာေကာင္းၿပီး ၾသဇာဓာတ္ေလးနက္တယ္။ ရန္ကုန္မွာအရမ္းရွားတဲ့ ခ်ယ္ရီသီးဆို တစ္ကီလိုကို ျမန္မာေငြ (၄၀၀၀) ေလာက္ပဲက်တယ္။
ဗာတီကန္စီးတီး
ေန႔လယ္ပိုင္းမွာ ေျမပံုကိုၾကည့္ၿပီး ဗာတီကန္စီးတီးကို သြားခဲ့ပါတယ္။ ဗာတီကန္စီးတီးဟာ (၁၉၂၉)ခုႏွစ္မွာ အီတလီႏိုင္ငံက ခြဲထြက္ၿပီး ပုပ္ရဟန္းမင္း အဆက္အဆက္ အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့တဲ့ ေရာမၿမိဳ႕အတြင္းရွိ ကမၻာ့အေသးငယ္ဆံုး ႏိုင္ငံငယ္ေလး ျဖစ္ပါတယ္။ အက်ယ္အ၀န္းမွာ (၁၁၀) ဧကရွိၿပီး လူဦးေရ စုစုေပါင္း (၈၄၀) ခန္႔ရွိပါတယ္။ ဗာတီကန္ကို ကြၽန္ေတာ္တို႔ေရာက္တဲ့ အခ်ိန္မွာ ညေနေစာင္းေနပါၿပီ။ ေျမေအာက္ရထားဘူတာမွ လမ္းေလွ်ာက္သြားရင္ (၁၅) မိနစ္ခန္႔အၾကာမွာ ေရာက္ပါတယ္။ သြားတဲ့သူ၊ ျပန္တဲ့သူ၊ အထိမ္းအမွတ္ပစၥည္း ေရာင္းတဲ့သူေတြနဲ႔ ဗာတီကန္သြားတဲ့ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္မွာ လူေတြနဲ႔ျပည့္ႏွက္လ်က္ ရွိပါတယ္။ ပုပ္ရဟန္းမင္းႀကီးက ဘုရားဖူးပရိသတ္ေတြကို ထြက္ေတြ႕တဲ့ေနရာအထိ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ေရာက္ခဲ့ေပမယ့္ ရွည္လ်ားလွတဲ့ တန္းစီသူေတြေၾကာင့္ ျပတိုက္ထဲေတာ့ ၀င္မၾကည့္ျဖစ္ခဲ့ပါဘူး။ ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ ေရာက္ဖူးေအာင္ သြားသင့္တဲ့ေနရာတစ္ခုကုိ ေရာက္သြားတာကုိပဲ ေက်နပ္လွပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ခရစ္ယာန္ ဘာသာ၀င္ေတြ အတြက္ေတာ့ အေျခအေနေပးပါက မျဖစ္မေနသြားသင့္တဲ့ေနရာလို႔ မွတ္ယူပါတယ္။ ေရာမၿမိဳ႕ဟာ ခရစ္ယာန္ဘုရားေက်ာင္း (၉၀၀) ေက်ာ္ရွိတဲ့အတြက္ ကမၻာေပၚမွာ ဘုရားရိွခိုးေက်ာင္း အမ်ားဆံုးရွိတဲ့ၿမိဳ႕လို႔ ဆိုရမွာျဖစ္ပါတယ္။ အမ်ားစုဟာ ကက္သလစ္ဘုရားေက်ာင္း ေတြျဖစ္ၿပီး ႀကီးက်ယ္ခန္းနားစြာ တည္ေဆာက္ထားပါတယ္။
ဗာတီကန္က အျပန္လမ္းမွာေတြ႕ရတဲ့ ATM ေငြစက္တစ္လံုးမွာ MAB ဘဏ္ရဲ႕ ခရက္ဒစ္ကတ္သံုးၿပီး ယူ႐ို ၁၀၀ စမ္းထုတ္ၾကည့္ရာ အဆင္ေျပပါတယ္။ လက္က်န္ေငြ စစ္ၾကည့္ရာမွာလည္း ယူ႐ိုနဲ႔ စာရင္းထြက္ပါတယ္။ ဥေရာပသြားတဲ့သူေတြ ခါးပိုက္ႏိႈက္ခံေနရေၾကာင္း မၾကာခဏ ၾကားေနရပါတယ္။ ေငြေတြအမ်ားႀကီး သယ္သြားစရာ မလိုဘဲ ျမန္မာဘဏ္ေတြက ခရီးသြားကတ္ေတြဟာ စိတ္ခ်ယံုၾကည္စြာ အသံုးျပဳႏိုင္ေၾကာင္း ဆိုလိုရင္းျဖစ္ပါတယ္။
ေရာမၿမိဳ႕နဲ႔ ဂ်ဴလီယက္ဆီဇာ
၁၀၀ ဘီစီမွာ ေမြးခဲ့တဲ့ ဂ်ဴလီယက္ဆီဇာဟာ ေရာမဗိုလ္ခ်ဳပ္၊ ႏိုင္ငံေခါင္းေဆာင္၊ တရားသူႀကီးခ်ဳပ္နဲ႔ လက္တင္ဘာသာ ကြၽမ္းက်င္သူတစ္ဦး ျဖစ္ပါတယ္။ စစ္တုိက္ကြၽမ္းက်င္သူ တစ္ဦးျဖစ္ၿပီး အသက္ ၅၆ (၄၄ ဘီစီ) အရြယ္မွာ လုပ္ၾကံခံရၿပီး ေသဆုံးခဲ့ပါတယ္။ သူဟာ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွ အာဏာရွင္ ျဖစ္လာသူျဖစ္ၿပီး ရွိတ္စပီးယား ျပဇာတ္ေၾကာင့္ နာမည္ေက်ာ္ခဲ့သူ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ သူနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ အထိမ္းအမွတ္အေနနဲ႔ ဘီစီ ၄၆ မွာ တည္ေဆာက္ခဲ့တဲ့ “ဖိုရမ္ေအာ့ဖ္ဂ်ဴလီယက္ဆီဇာ” အေဆာက္အဦအၾကြင္းအက်န္ ေက်ာက္တိုင္ အက်ဳိးအပဲ့ေတြကိုသာ ေတြ႔ရွိရပါတယ္။
ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ ညေနစာကိုေတာ့ ေပါင္မုန္႔တစ္လံုး၊ ကပူခ်ီႏိုေကာ္ဖီတစ္ခြက္၊ သစ္သီးစံုနဲ႔ အဆံုးသတ္လိုက္တယ္။ fruit dinner ျဖစ္သြားတာေပါ့။ တစ္ယူ႐ိုေပးရတဲ့ ကပူခ်ီႏိုကေတာ့ အရသာေရာ၊ အနံ႔ေရာ အရမ္းေကာင္းပါတယ္။ ရာဇ၀င္မွာ ROMANTIC စကားလုံးတြင္ေအာင္ ထင္ရွားေက်ာ္ၾကားခဲ့တဲ့ ေရာမၿမိဳ႕ႀကီးဟာ အခုထိလည္း ခမ္းနားႀကီးက်ယ္ ေနတုန္းပါပဲ။ ကမၻာေပၚမွာ လည္ပတ္မႈအမ်ားဆံုး ေနရာမ်ားအနက္ တစ္ခုအျဖစ္လည္း မွတ္တမ္းတင္ထားပါတယ္။ “ေရာမကိုေရာက္ရင္ ေရာမလို က်င့္ရမယ္” ဆိုတဲ့ ျမန္မာေတြရဲ႕ ဆို႐ိုးစကား ရွိခဲ့ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ ေရာမကို ေရာက္ခဲ့ေပမယ့္ ေရာမသားေတြလုိ က်င့္ဖုိ႔ခက္ခဲခဲ့ပါတယ္။
ေရာမလူမ်ဳိးမ်ား၏ အင္ဂ်င္နီယာ အတတ္ပညာႏွင့္ အႏုပညာကို အႀကီးက်ယ္ဆံုး ေဖာ္ျပႏိုင္သည့္ ကိုေလာ္ဆီယံ
from Eleven Media Group's Facebook Wall http://ift.tt/1xqRJ7X
Comments
Post a Comment