ဗီယက္နမ္-တ႐ုတ္ ပဋိပကၡ၊ ျမန္မာအတြက္ သင္ခန္းစာ စည္သူေအာင္ျမင့္| ၾကာသပေတးေန႔၊ ေမလ...

ဗီယက္နမ္-တ႐ုတ္ ပဋိပကၡ၊ ျမန္မာအတြက္ သင္ခန္းစာ



စည္သူေအာင္ျမင့္| ၾကာသပေတးေန႔၊ ေမလ ၂၂ ရက္ ၂၀၁၄ ခုႏွစ္



ၿပီးခဲ့တဲ့ရက္ပိုင္းက ဗီယက္နမ္ႏုိင္ငံမွာ တ႐ုတ္ဆန္႔က်င္ေရး အၾကမ္းဖက္မႈေတြ ျဖစ္ပြားပါတယ္။ အဲဒီအၾကမ္းဖက္မႈေတြအတြင္း တ႐ုတ္လူမ်ဳိး ႏွစ္ေယာက္ ေသ၊ ၁၄၀ ေလာက္ ဒဏ္ရာရၿပီး တ႐ုတ္ကုမၸဏီနဲ႔ ထုိင္၀မ္ကုမၸဏီပိုင္ စက္႐ံုေတြ ဖ်က္ဆီးခံရပါတယ္။ ဗီယက္နမ္ႏုိင္ငံထဲက တ႐ုတ္လူမ်ဳိးေတြ ကေမၻာဒီးယားဘက္ ထြက္ေျပးသူ ေျပးပါတယ္။ အခုေနာက္ဆံုး က်န္ေနတဲ့ တ႐ုတ္လူမ်ဳိး ၃,၅၀၀ ေက်ာ္ကို တ႐ုတ္အစိုးရက စီစဥ္ေပးတဲ့ သေဘၤာေလးစင္းနဲ႔ ဗီယက္နမ္ကေန ထြက္ခြာသြားခဲ့ၾကပါျပီ။ တိုက္ဆိုင္တယ္ဆိုရမလား၊ ျမန္မာႏုိင္ငံ လက္ပံေတာင္းေတာင္ ေၾကးနီစီမံကိန္းေဒသမွာ တ႐ုတ္၀မ္ေပါင္ကုမၸဏီနဲ႔ မေက်မလည္ျဖစ္တဲ့ ေက်းရြာသားေတြက တ႐ုတ္ႏုိင္ငံသား ႏွစ္ဦးကို ဖမ္းဆီးေခၚေဆာင္ ျပန္ေပးဆဲြမႈ ျဖစ္ပြားခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္း ေက်းရြာသားေတြနဲ႔ ရဲတပ္ဖဲြ႕ အၾကမ္းဖက္မႈေတြျဖစ္ၿပီး တ႐ုတ္ႏုိင္ငံသား ႏွစ္ေယာက္ကို ျပန္လႊတ္ေပးလိုက္တဲ့တိုင္ ေဒသခံေတြ တရားစဲြခံထားရဆဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဗီယက္နမ္မွာ ဘာေတြျဖစ္ခဲ့သလဲ၊ အရင္ကေရာ ဘာေတြျဖစ္ဖူးသလဲ၊ ျမန္မာက အဲဒီကေန ဘာေတြ သင္ခန္းစာယူႏုိင္မလဲဆိုတာ ဒီကေန႔ ေဆြးေႏြးတင္ျပသြားပါ့မယ္။



ဗီယက္နမ္နဲ႔တ႐ုတ္ျပႆနာျဖစ္တာက ႏွစ္ႏုိင္ငံ အျငင္းပြားေရပိုင္နက္ထဲမွာ တ႐ုတ္က ေရနံတူးစင္ သယ္ယူ စိုက္ထူဖို႔ ႀကိဳးပမ္းတာကေန စတာပါ။ ဒီ့မတုိင္ခင္ကတည္းက အဲဒီအျငင္းပြားေရျပင္မွာ ဗီယက္နမ္သေဘၤာနဲ႔ တ႐ုတ္သေဘၤာေတြ တိုးမိတိုက္မိတာ၊ တစ္စင္းနဲ႔တစ္စင္း ေရအေျမႇာက္ေတြနဲ႔ ထိုးၿပီး တုိက္ခိုက္တာမ်ဳိး ျဖစ္ပြားခဲ့ဖူးပါတယ္။ ခုလို အျငင္းပြားတဲ့ေနရာကို တ႐ုတ္က ေရနံတြင္းတူးစင္ သယ္လာၿပီး ေရနံရွာေဖြေရးလုပ္ငန္းေတြလုပ္တဲ့အခါ ဗီယက္နမ္အစိုးရက စိတ္ဆိုးေဒါသထြက္သလို မ်ဳိးခ်စ္စိတ္ျပင္းထန္တဲ့ ဗီယက္နမ္ႏိုင္ငံသားေတြကလည္း ေဒါသထြက္ေပါက္ကဲြကုန္ၾကပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔လူထုစုေ၀း အုံႂကြဆႏၵျပမႈေတြကေန တ႐ုတ္ပိုင္စက္႐ံုေတြ ဖ်က္ဆီးတာ၊ တ႐ုတ္ေတြကို ရန္လိုတုိက္ခိုက္တဲ့အဆင့္အထိ ကူးေျပာင္းသြားခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။



ဒါနဲ႔ပတ္သက္လို႔ တ႐ုတ္ဘက္ကေတာ့ အၾကမ္းဖက္မႈေတြကို ဗီယက္နမ္အစိုးရ ထိထိေရာက္ေရာက္ ကိုင္တြယ္ဖို႔ သတိေပးလိုက္ေပမယ့္ သူ႔ရဲ႕ ေရနံရွာေဖြေရးလုပ္ငန္းေတြ ဆက္လုပ္မယ္၊ ပိုင္နက္နယ္ေျမ အျငင္းပြားမႈမွာ နည္းနည္းမွ အေလွ်ာ့ေပးမွာ မဟုတ္ဘူးလို႔ ရာဇသံေပးလိုက္ပါတယ္။ ဗီယက္နမ္နဲ႔ ပူးတဲြလုပ္ကိုင္ေနတဲ့ လုပ္ငန္းေတြကို ရပ္ဆုိင္းလိုက္ၿပီး တ႐ုတ္ႏုိင္ငံသားေတြ ဗီယက္နမ္ထဲ သြားမလည္ဖို႔ကိုလည္း ႏႈိးေဆာ္လိုက္ပါေသးတယ္။ တကယ္ေတာ့ ေခတ္သစ္သမိုင္းမွာ တ႐ုတ္နဲ႔ ဗီယက္နမ္ တစ္ခ်ိန္လံုး ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္ ရင္းရင္းႏွီးႏွီး ရွိခဲ့ၾကတာမ်ဳိးေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ဗီယက္နမ္ေတြရဲ႕ ျပင္သစ္နဲ႔ အေမရိကန္ နယ္ခ်ဲ႕ေတြကို ဆန္႔က်င္တဲ့ တုိက္ပဲြတစ္ေလွ်ာက္ နီးကပ္တဲ့ ဆက္ဆံေရးရွိခဲ့ဖူးပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္း ကေမၻာဒီးယားမွာ တ႐ုတ္က ေက်ာေထာက္ေနာက္ခံေပးထားတဲ့ ခမာနီ အစိုးရတက္လာၿပီးေနာက္မွ အႀကီးအက်ယ္ သေဘာထားေတြကဲြ နယ္စပ္စစ္ပဲြေတာင္ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။



၁၉၇၉ ခုႏွစ္မတိုင္ခင္ ခမာနီတပ္မွဴး တစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ့ ဟြန္ဆန္ (လက္ရွိ သက္တမ္းရွည္ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္) ဗီယက္နမ္ႏိုင္ငံထဲ ေျပး၀င္ခိုလံႈၿပီး ခမာနီအစိုးရကို ျဖဳတ္ခ်ေပးဖို႔ အကူအညီေတာင္းပါတယ္။ ၁၉၇၉ အေရာက္ ဗီယက္နမ္တပ္ေတြ ကေမၻာဒီးယားႏုိင္ငံထဲ၀င္ၿပီး ခမာနီတပ္ဖဲြ႕ေတြကို တိုက္ထုတ္ပါတယ္။ အဲဒီလိုတိုက္ရပါ့မလားဆိုၿပီး ပညာေပးတဲ့သေဘာ တ႐ုတ္ေဘာ္လံတီယာတပ္ဖဲြ႕ေတြက ဗီယက္နမ္ ေျမာက္ပိုင္းနယ္စပ္ကေန ၀င္တိုက္ပါတယ္။ နယ္စပ္စစ္ပဲြျဖစ္ပါတယ္။ စစ္သမိုင္းပညာရွင္ေတြရဲ႕ အဆုိအရ နယ္စပ္ကင္းစခန္းေတြကို တ႐ုတ္တပ္ေတြ သိမ္းႏုိင္ေပမယ့္ တ႐ုတ္တပ္သား အက်အဆံုး အလြန္မ်ား၊ အလြန္ အထိနာခဲ့တယ္လို႔ ဆုိပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္း သိပ္မၾကာခင္ တ႐ုတ္တပ္ေတြ ဗီယက္နမ္နယ္ေျမထဲက ျပန္ဆုတ္သြားပါတယ္။ ဗီယက္နမ္ကေတာ့ ၁၉၈၉ ခုႏွစ္ေရာက္မွ ကေမၻာဒီးယားႏုိင္ငံထဲက သူ႔တပ္ေတြ ျပန္ဆုတ္လာခဲ့တာပါ။



ေျပာရရင္ တ႐ုတ္လို အိမ္နီးခ်င္းလည္းျဖစ္၊ စစ္အင္အား စီးပြားေရးအင္အားလည္းရွိတဲ႔ ႏုိင္ငံမ်ဳိးနဲ႔ နယ္ေျမ ပိုင္ဆုိင္မႈ ျပႆနာ ေျဖရွင္းရတာ မလြယ္ကူပါဘူး။ ပိုဆိုးတာက အင္အားႀကီးႏုိင္ငံေတြဟာ အျခားဘယ္သူ႔ကိုမွ ၾကား၀င္ေျဖရွင္းခြင့္မေပးတာ၊ အသိအမွတ္မျပဳတာပါ။ ဒါေပမဲ့ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ လူမ်ဳိးေရးအၾကမ္းဖက္မႈကေတာ့ အေျဖတစ္ရပ္မဟုတ္ပါဘူး။ လက္ရွိ ဗီယက္နမ္ႏုိင္ငံထဲက တ႐ုတ္လူမ်ိဳးဆန္႔က်င္ေရးေၾကာင့္ ဘာအက်ဳိးဆက္ေတြ ျဖစ္လာမလဲ မမွန္းဆနုိင္ေသးပါဘူး။



ျမန္မာႏုိင္ငံမွာလည္း ျခားနားတဲ့ သင္ခန္းစာ ရွိခဲ့ပါတယ္။ ၁၉၆၇ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ တ႐ုတ္လူမ်ဳိးဆန္႔က်င္ေရး အၾကမ္းဖက္မႈေတြ ျဖစ္ပြားခဲ့ဖူးပါတယ္။ ျဖစ္ရပ္ အေၾကာင္းရင္း အာဏာရွင္ ဦးေန၀င္းရဲ႕ ႏုိင္ငံေရးကစားကြက္ စတာေတြ ျပန္မေျပာလိုေပမယ့္ အဲဒီအခ်ိန္က တ႐ုတ္လူမ်ဳိးေတြ၊ တ႐ုတ္စီးပြားေရးနဲ႔ ကူးသန္းေရာင္း၀ယ္ေရး႐ံုး၊ သံ႐ံုးနဲ႔ ေနအိမ္ေတြ တုိက္ခိုက္ခံရၿပီး လူေတြေသ၊ တခ်ဳိ႕ဒဏ္ရာရ၊ တခ်ဳိ႕တိုင္းျပည္က ထြက္ ေျပးခဲ့ရပါတယ္။ မွတ္တမ္းေတြအရ ျမန္မာႏုိင္ငံ ၿမိဳ႕ေပါင္း ၂၈၀ မွာ တ႐ုတ္ဆန္႔က်င္ေရးျဖစ္ခဲ့တာပါ။ သိပ္မၾကာပါဘူး၊ ၁၉၆၈ ဇန္န၀ါရီ ၁ ရက္မွာ တ႐ုတ္ဆန္႔က်င္ေရး အၾကမ္းဖက္မႈ အက်ဳိးဆက္အျဖစ္ တ႐ုတ္အစိုးရက ဗမာျပည္ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ၀င္တခ်ဳိ႕ကို ေရွ႕တန္းတင္၊ ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ အလံေထာင္ၿပီး ျမန္မာျပည္ အေရွ႕ေျမာက္ပိုင္းကို စစ္အင္အား အလံုးအရင္းနဲ႔ ၀င္တုိက္ပါတယ္။ အက်ဳိးဆက္အျဖစ္ ဒီကေန႔ ျမင္ေတြ႕ေနရတဲ့ “၀”နဲ႔ မိုင္းလားတပ္ဖဲြ႕ေတြ အုပ္ခ်ဳပ္ထားတဲ့ ေဒသေတြ ေပၚေပါက္လာပါတယ္။ အဲဒီ နယ္ေျမဟာ ရန္ကုန္တိုင္း၊ ကယားျပည္နယ္၊ မြန္ျပည္နယ္ေတြထက္ေတာင္ က်ယ္ပါတယ္။ ဒီေန႔အခ်ိန္ထိ “၀”နဲ႔ မိုင္းလားေဒသမွာ ျမန္မာအစိုးရရဲ႕ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာနဲ႔တူတာ ဘာတစ္ခုမွမရွိပါဘူး။ အဲဒီျပႆနာ ဒီေန႔အခ်ိန္ထိလည္း မေျဖရွင္းႏုိင္ေသးပါဘူး။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒါဟာ လူမ်ဳိးေရး အၾကမ္းဖက္မႈကေန ေပါက္ဖြားလာတဲ့ ေနာက္ဆက္တဲြ ျပႆနာလို႔ သံုးသပ္မယ္ဆိုလည္း သံုးသပ္ႏုိင္ပါတယ္။



ခုဆိုရင္ တ႐ုတ္ေတြရဲ႕ ျမစ္ဆံုစီမံကိန္း၊ လက္ပံေတာင္းေတာင္ ေၾကးနီစီမံကိန္း၊ ေက်ာက္ျဖဴ-ေရႊလီ-ခြင္းမင္ ဂက္စ္နဲ႔ ေရနံပိုက္လိုင္း စီမံကိန္း၊ ေက်ာက္ျဖဴေရနက္ ဆိပ္ကမ္းစီမံကိန္း၊ ေက်ာက္ျဖဴ- မူဆယ္ ဘက္စံု လမ္းမႀကီး စီမံကိန္းစသျဖင့္ ဒီစီမံကိန္းေတြနဲ႔ ဆက္စပ္ၿပီး ျပႆနာေတြ ေပၚေနသလို၊ ျပႆနာအေပၚ အေျခခံျပီး တ႐ုတ္မုန္းတီးေရး လႈံ႔ေဆာ္လိုသူေတြလည္း ရွိလာပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ဒါေတြ ဟာ ကိုယ့္တုိင္းျပည္တြင္း အမ်ိဳးသား စည္းလံုးညီၫြတ္မႈ တည္ေဆာက္ၿပီး ၪာဏ္အေျမာ္အျမင္ရွိရွိနဲ႔ ေျဖရွင္းရမယ့္ ျပႆနာေတြပါ။ လူမ်ဳိးေရး မုန္းတီးမႈအေျခခံတဲ့ ေျဖရွင္းနည္းဟာ တိုင္းျပည္နဲ႔ ျပည္သူ ဘယ္သူ႔ကိုမွ အက်ိဳးရွိေစမွာ မဟုတ္ပါေၾကာင္း သံုးသပ္တင္ျပလိုက္ရပါတယ္။

from Mizzima - News in Burmese's Facebook Wall http://ift.tt/1m7nVs9