" သက္ရွိ လူမမယ္ကေလးပါဆယ္ ဤအရပ္တြင္ မည္သူမဆုိ ကားျဖင့္သယ္ပို႔နုိင္သည္ " ပူက်စ္ေန...

" သက္ရွိ လူမမယ္ကေလးပါဆယ္ ဤအရပ္တြင္

မည္သူမဆုိ ကားျဖင့္သယ္ပို႔နုိင္သည္ "



ပူက်စ္ေနေသာ ေနေရာင္ေအာက္တြင္ အသက္ ၆ဝ ခန္႔ အမ်ဳိးသမီး တစ္ေယာက္က သူ႔အသက္အရြယ္ႏွင့္မလိုက္ေအာင္ပင္ ေျခလွမ္း ခပ္သြက္သြက္ႏွင့္ ေလွ်ာက္ေနသည္။ သူအမည္က ေဒၚဖြားေမ။



အသက္အရြယ္ႏွင့္ ေနပူဒဏ္ကိုမမႈဘဲ ဤမွ်သြက္လက္စြာ လႈပ္ရွားေနျခင္းတြင္ အေၾကာင္းရင္းရွိပါသည္။ တျခားေတာ့မဟုတ္ ရြာ အေခၚအေပၚ (ဘန္ေကာက္ကိုဆိုလိုသည္) တြင္ အလုပ္လုပ္ေနသည့္ သမီးအႀကီးက ပို႔လိုက္သည့္ပါဆယ္ထုပ္ကို ကားဂိတ္တြင္ အခ်ိန္မီယူရမည့္အတြက္ဟု သူက ေျပာသည္။



နည္းနည္းမွ ေနာက္က်လို႔မျဖစ္၊ အေရးႀကီးသည္။ ေနာက္ က်ေနၿပီ လားဆိုသည့္ စိုးရိမ္စိတ္က သူ႔မ်က္ႏွာေပၚတြင္ အထင္းသား။ ငွားလာေသာ ဆိုင္ကယ္ေမာင္းႏွင္အားကိုသာ ပါးစပ္မွ ပြစိပြစိေရရြတ္ရင္း လက္ထဲ တြင္ကိုင္ထားသည့္စာရြက္ကို ၾကည့္ကာ ကားကိုရွာေနသည္။ ဘာပို႔လိုက္လဲဆိုသည္ကို သူမွလြဲ၍ အျခားသူသိမည္မဟုတ္၊ ကြဲရွတတ္သည့္ ပစၥည္းမ်ဳိးဆိုလွ်င္ေတာင္ ဒီေလာက္စိတ္ေသာ ကေရာက္စရာမလိုဟု ေဒၚဖြားေမက ဆိုသည္။



အခုေတာ့ အခ်ိန္မီေရြးယူရမည့္ ထိုအရာက သက္မဲ့႐ုပ္ဝတၳဳပစၥည္း မဟုတ္သည့္ သက္ရွိ။ တိတိက်က်ဆိုရပါလွ်င္ ပို႔လိုက္ေသာ ပါဆယ္ထုပ္မွာ သူ႔သမီးကေမြးသည့္ ေျမးအရင္းေခါက္ေခါက္။ ထိုေျမးျဖစ္သူကိုမွ သက္မဲ့ ပစၥည္းကဲ့သို႔ ပါဆယ္ျဖင့္ထုပ္ကာ ကားျဖင့္တင္ပို႔လိုက္ျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။



ၾကားရသူအေပါင္း ပါးစပ္အေဟာင္းသားျဖစ္ကာ အလန္႔တၾကားျဖင့္ အာေမဋိတ္သံတစ္ခုခုအလိုလုိ ထြက္သြား မိသည္အထိ မၾကားစဖူးအထူးအဆန္းျဖစ္ပါလိမ့္မည္။ ကေလး တစ္ေယာက္ကို သက္မဲ့ပစၥည္းတစ္ခုလို ပါဆယ္ပုံးတြင္းထည့္၍ ပို႔သည့္ျဖစ္ရပ္ကို မည္သို႔ေခါင္းစဥ္တပ္ရပါမည္နည္း။ အထဲ မွာဘယ္လိုေနမလဲ။ မငိုဘူးလား၊ ႏို႔မဆာဘူးလား၊



အသက္ဘယ္လို႐ွဴမလဲဟူသည့္ ေမးခြန္းမ်ားႏွင့္အတူ အဘယ့္ေၾကာင့္ ဤသို႔ျပဳလုပ္ရပါသနည္းဟု ၾကားရသူတိုင္း အေတြးေပၚၾကမည္ဟု ထင္ပါသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ဤေဒသဒီရြာဘက္တြင္ ေတာ့ ယင္းျဖစ္စဥ္ကအစိမ္းသက္သက္မဟုတ္ေတာ့ေပ။ ပါဆယ္ထုပ္ကို အမ်ားအားျဖင့္ ျမဝတီႏွင့္ အုႏၷဲတိုက္႐ိုက္ေျပးဆြဲသည့္ ကားဂိတ္တြင္သြားေရာက္ယူေဆာင္ခဲ့ရေၾကာင္း၊ ထိုသို႔မဟုတ္ပါက အိမ္တိုင္ရာေရာက္ပို႔ေဆာင္ေပးေၾကာင္း သူကဆက္ေျပာ ျပသည္။



ယခင္က အ႐ိုးပံုရြာသည္ ယခုကဲ့ႏိုင္ငံျခားႏွင့္ ဆက္သြယ္ သြားလာႏိုင္ေလာက္သည့္ အေနအထားမရွိ။ ပင္လယ္ကမ္း နားေဘးရြာေလးဆိုသည့္အတိုင္း လယ္လုပ္သူ၊ ငါးရွာသူႏွင့္ သမား႐ိုးက် လုပ္ကိုင္စားေသာက္ေနသည့္ ရြာတစ္ရြာသာ။ သို႔ေသာ္ ေျပာင္းလဲ လာသည့္ ေခတ္ကာလအေျခအေန အရ လယ္ေရာင္း၊ ႏြားေရာင္း ကာဇာတိစြန္႔ခြာ၍ ႏိုင္ငံျခားထြက္ အလုပ္သြားလုပ္သည့္ေခတ္။ သို႔ျဖစ္၍ယခင္ႏွင့္ ယခုသည္လည္း မတူေတာ့ပါ။



''ရြာကလူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား အေပၚ(ဘန္ေကာက္) မွာ အလုပ္လုပ္ေနတာ မ်ားပါတယ္၊ အဆက္အသြယ္ရွိသြားေတာ့ ေနာက္လူလိုက္ဖို႔ မခက္ေတာ့ ဘူး၊ ျပန္လာလိုက္ျပန္သြားလိုက္ လုပ္ေနတဲ့လူေတြအမ်ားႀကီး ရွိပါတယ္''ဟု ရြာခံ ကိုမဲလံုး (အမည္လႊဲ)က ေျပာသည္။



ထို႔ေၾကာင့္ အ႐ိုးပံုရြာသားမ်ားမွာ ၿမိဳ႕ေနလူတန္းစား မ်ားအတိုင္း ႏိုင္ငံျခားကို သြားလာႏိုင္သည္မွာ မဆန္းေတာ့ေပ၊ ယခင္က ေလွ၊ ႏြားလွည္းသာ သြားလာႏိုင္သည့္ ရြာ၊ အခု ဆိုင္ကယ္၊ ကားသြားလို႔ရၿပီ။ ဘိလိယက္ခုံ၊ စာသင္ေက်ာင္း၊ ရပ္ကြက္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴး႐ံုး၊ အေအးဆိုင္၊ လွ်ပ္စစ္မီးအတြက္ ဆိုလာျပား။ သို႔ေသာ္ေခတ္အေျခအေနအရ ရြာတစ္ရြာ၏ တိုး တက္ေျပာင္းလဲမႈမ်ားထဲ သက္ရွိကေလးကို လူႀကံဳမပါဘဲ ပါ ဆယ္ထုပ္ျဖင့္ထုပ္ကာ ေပးပို႔မႈဓေလ့ ထြန္းကားေနျခင္းကေတာ့ တိုးတက္ဖြံ႕ၿဖိဳးမႈေခါင္းစဥ္ေအာက္ ထည့္သြင္းရန္မသင့္ေပ။



''ကြၽန္ေတာ္တစ္ခါေတြ႕ဖူးတုန္းကေတာ့ ပါဆယ္ပံုးအဖြင့္ ကေလးအႏိုးပဲ။ ကေလးနဲ႔အတူ ႏို႔ဘူးေလးေတာင္ ပါလာေသးတယ္။ စပ္စုၿပီးေမးၾကည့္ေတာ့ ဟိုက ပို႔လိုက္ကတည္းက ဒီလိုျဖစ္ေအာင္ လုပ္ထားတာ၊ ကေလးကို ေဆးတစ္မ်ဳိးတိုက္ၿပီး ပို႔လိုက္တာလို႔ ေျပာပါတယ္''ဟု ကံလွေက်းရြာမွ ကိုခ်စ္ဦး (အမည္လႊဲ)က ေျပာသည္။



ပါဆယ္ထုပ္ပို႔ရန္ အေၾကာင္းၾကားျခင္း၊ ေငြပို႔ျခင္းတို႔အတြက္ အခက္အခဲမရွိသလို႔ ျပန္အေၾကာင္းၾကားရန္အတြက္လည္း တစ္စံုတစ္ရာမခက္ခဲ့ေၾကာင္း ၎ကဆက္ေျပာျပသည္။



''အေပၚက ဖုန္းလာတယ္ဆိုတာနဲ႔ ဖုန္းရွိတဲ့အိမ္က ေလာ္စပီကာနဲ႔ တစ္ရြာလံုးၾကားေအာင္ ေခၚတယ္။ မၾကားရမွာ မပူရဘူး။ တစ္ခုတစ္ခု ေျပာခ်င္ရင္လည္း သူတို႔ေပးထားတဲ့ ဖုန္းနံပါတ္ ကိုဆက္ၿပၤီးေျပာထားလိုက္႐ံုပါပဲ''ဟု ဖုန္း ဆက္ သြယ္မႈႏွင့္ ပတ္သက္၍ ေဒသခံရြာသူတစ္ဦးက ေျပာသည္။



ေငြလႊဲသည့္ ကိစၥမ်ားကိုလည္း ဖုန္းေခၚဆိုေပးသည့္အိမ္မွ တာဝန္ယူလုပ္ကိုင္ေဆာင္ရြက္ေပးေၾကာင္း စားေသာက္စရာမွ အစအဝတ္အထည္အထိအဆံုး အဆင္ေျပေျပရွိေၾကာင္း တစ္စံုတစ္ရာ ခြၽတ္ေခ်ာ္မႈရွိသည္ကို ၾကားသိရျခင္းမရွိေသးေၾကာင္း အဆိုပါေဒသခံက ဆက္ေျပာျပသည္။



အေရးအႀကီးဆံုးအခ်က္မွာ ဤေဒသတြင္ေနထုိင္သူမ်ားအတြက္ ယခုကဲ့သို႔ လုပ္ကိုင္ေနမႈမ်ားကို သာမန္ျဖစ္စဥ္တစ္ခုဟုသာ သတ္မွတ္ထားခဲ့ၿပီး မည္သည့္ဥပေဒကိုမွ် ခ်ဳိးေဖာက္ ျခင္းမရွိဟု ထင္မွတ္ေနၾကျခင္းျဖစ္သည္။ ''တစ္ေခါက္ျပန္လာဖို႔ဆိုတာ လမ္းစရိတ္ကုန္မယ္။ အလုပ္ပ်က္မယ္။ ဒီေတာ့ လြယ္လြယ္ပဲ အဆင္ေျပသလို ပို႔ျဖစ္တာပါ'' ဟု အထက္ပါေဒသခံက ဆက္ေျပာသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ စိုးရိမ္ေၾကာက္လန္႔မႈႏွင့္ တြန္႔ဆုတ္မႈမရွိဘဲ လြတ္လပ္ပြင့္လင္းစြာ ေျပာဆိုေနသည့္ စကားမ်ားအရ ယင္းကဲ့သို႔ အလြယ္တကူသိႏုိင္ျခင္း ျဖစ္သည္။ ထုိသို႔ ျဖစ္ရန္လည္း ခိုင္လံုသည့္အေၾကာင္းက မည္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ကမွ အေရးတယူစံုစမ္းေနျခင္း မရွိေသာေၾကာင့္ဟု ယူဆႏိုင္ပါသည္။



ထို႔ျပင္ ယင္းကဲ့သို႔ တစ္ဖက္ကမ္းတြင္ အလုပ္လုပ္ရင္း ရရွိေသာ သားသမီးေျမးျမစ္မ်ားကို ပါဆယ္ျဖင့္ပင္ ျပန္ပို႔ရင္း တခ်ိဳ႕ ကေလးေတြေတာင္ ေက်ာင္းတက္ေနသည့္ အရြယ္ ပင္ ေရာက္ေနၾကၿပီ မဟုတ္ေလာ။ တခ်ဳိ႕ရြာသားမ်ားတြင္ မိမိ သား/သမီးမ်ား ထိုကဲ့ သို႕ ႏိုင္ငံျခားတြင္အလုပ္လုပ္ေနမႈကိုပင္ ဂုဏ္ယူေနသည့္ ပံုစံရွိေနၿပီး နားေထာင္သူမ်ားမွာလည္း မနာလို ျဖစ္ျခင္းမ်ိဳးရွိမေနသည့္အျပင္ အားက်မႈပင္ျဖစ္သည္ဟု ေဒသခံအခ်ိဳ႕က ဝန္ခံသည္။



သို႔ေသာ္ ဤလုပ္ရပ္အေပၚ မည္သို႔ပင္ မသိမရွိၾက သည္ ျဖစ္ေစ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ လက္ရွိျပ႒ာန္းထားေသာ တည္ဆဲဥပေဒ မ်ားအရမူ ျပစ္မႈေျမာက္ေနသည္ကိုေတာ့ ျငင္းမရပါ။



''ေရာင္းစား တာမဟုတ္ဘူးဆုိေတာ့ လူကုန္ကူးမႈမ ေျမာက္ေပမယ့္ ဒီလုိပုိ႔တယ္ဆုိရင္ေတာ့ ဒါဟာလူသားမဆန္ဘူးလို႔ ေျပာဆုိလုိ႔ရတယ္''ဟု လူကုန္ကူးမႈ တားဆီးႏွိမ္နင္းေရး ဗဟုိရဲတပ္ဖြဲ႕မွ ဒုတိယရဲမွဴးႀကီး ဦးခင္ေမာင္လွက ဆုိသည္။



ထို႔ျပင္သားသမီးကုိ မိဘကရပ္ေဆြရပ္မ်ဳိးမ်ားထံ ယင္းကဲ့သုိ႔ လူသားမဆန္စြာတင္ပုိ႔မႈကို အေရးယူရန္ေရွ႕ေနခ်ဳပ္႐ုံး မ်ားႏွင့္တုိင္ပင္ၿပီး ဥပေဒေၾကာင္းအရ အေရးယူႏုိင္ရန္ ပုဒ္မ ရွာေဖြရမည္ဟု ေျပာသည္။ သို႔ရာတြင္ ကေလးငယ္မ်ားအား ပါဆယ္ပံုးတြင္းထည့္ကာ ယင္းကဲ့သို႔တင္ပုိ႔ေနမႈအေပၚ အေရးယူအျပစ္ေပးခဲ့ရမႈမ်ား ရဲတပ္ဖြဲ႕ သမုိင္းတြင္ မရွိေသးဟုလည္း ၎က ေျပာသည္။



မိဘက မိမိသားသမီးရင္းကုိ မိဘရပ္ထံေဆြမ်ဳးိမ်ားဆီသို႔ ေကြၽးေမြးျပဳစုႏုိင္ရန္ ပုိ႔ေဆာင္ျခင္းျဖစ္သည့္အတြက္အေရးယူ ၍မရေသာ္လညး္ ပုိ႔ေဆာင္စဥ္ ကေလးတစ္စုံတစ္ရာ ထိခုိက္ မိသည့္ျပႆနာေပၚလာမည္ဆုိပါလွ်င္ႏွစ္ ဖက္စလုံးကို အေရးယူႏုိင္သည္ဟု ၎က ဆက္လက္ေျပာျပသည္။



''မဟုတ္ရင္ ငိုငုိယုိယုိေတြနဲ႔ဆုိ ဘယ္အဆင္ေျပပါ့မလဲ။ ႏုိင္ငံတကာမွာလည္း ဒီအတုိင္းလုပ္ၾကပါတယ္''ဟု ဒုတိယ ရဲမွဴးႀကီး ဦးခင္ေမာင္လွကသုံးသပ္ သည္။ အဆုိပါ ကေလးပါ ဆယ္ပုိ႔ေနသည့္ ကဝၿမဳိ႕နယ္အတြင္းရွိ အ႐ုိးပုံရြာ ကိစၥကဲ့သုိ႔ပင္ အလားသဏၭာန္တူသည့္ပုံစံမ်ဳိးျဖင့္ ႏုိင္ငံတကာတြင္ လူကုန္ ကူးမႈမ်ား ျပဳလုပ္ေနသည္ဟု ဒုတိယရဲမွဴးႀကီးက ႏုိင္ငံတကာ ျဖစ္စဥ္မ်ားႏွင့္ ကုိးကားၿပီးမွတ္ခ်က္ျပဳသည္။



''ပုခက္အတြင္းထဲက ကေလးငယ္ အရြယ္ေလးေတြကုိ စကၠဴပံုးထဲထည့္ျပီး လူကုန္ကူးေနတဲ့ျဖစ္စဥ္ေတြ တ႐ုတ္မွာ လည္းရွိတယ္''ဟု ၎က ေျပာသည္။



ျမန္မာႏိုင္ငံ လူကုန္ကူးမႈ တားဆီးႏွိမ္ႏွင္းေရး တပ္ဖဲြ႕စုမ်ားက လူကုန္ကူးၾကသူမ်ားအား ျပည္တြင္း၌ ဖမ္းဆီးမႈမ်ား ျပဳလုပ္ခဲ့သည့္အျပင္ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံ၊ ထိုင္းႏိုင္ငံ ရဲတပ္ဖဲြ႕မ်ားႏွင့္ ပူးေပါင္းဖမ္းဆီးခဲ့ရာ ၂ဝ၁၃ ခုႏွစ္အတြင္း တရားခံအမ်ဳိးသား ၁ဝ၈ ဦးႏွင့္ အမ်ဳိးသမီး ၂၅၄ ဦးဖမ္းဆီးအေရးယူႏိုင္ခဲ့ေၾကာင္း သိရသည္။



ထုိသုိ႔ေသာ ကေလးပို႔ေဆာင္မႈကုိ ကားဂိတ္ယာဥ္လုိင္း မ်ားႏွင့္သာ ခ်ိတ္ဆက္ျပဳလုပ္ၾကျခင္းျဖစ္ၿပီး ထုိသုိ႔ ေဆာင္ရြက္ မႈကုိ ေငြေၾကးတစ္ စုံတစ္ရာေပး၍ ႏွစ္ဖက္လုပ္ကုိင္ေနျခင္း ျဖစ္ႏုိင္သည္ဟု ဒုတိယရဲမွဴးႀကီးက ခန္႔မွန္းေျပာဆုိသည္။



ရဲအဖြဲ႕၏ ခန္႔မွန္းသုံးသပ္ခ်က္အရမူ ကေလးအား စကၠဴ ပံုးတြင္းသုိ႔ ထည့္ထားစဥ္တြင္ မငုိမယုိဘဲ အိပ္စက္ေနသကဲ့သို႔ ျဖစ္ေနေစရန္ မူးယစ္ေဆးဝါးကဲ့သို႔ ေဆးဝါးတစ္မ်ိဳးမ်ိဳးသုံးစြဲမႈ ရွိလိမ့္မည္ဟု သိရသည္။ ပဲခူးတုိင္းေဒသႀကီး ရဲတပ္ဖြဲ႕မွဴး ရဲမွဴးႀကီးဦးျမဝင္းကလည္း ယင္းျဖစ္ စဥ္မ်ား ျဖစ္ေနမႈအေပၚ တြင္ တစ္စုံတစ္ရာထိခုိက္နစ္နာမႈ မရွိေစေရးအတြက္ စစ္ေဆး အေရးယူမႈျပဳလုပ္သြားမည္ဟု ေျပာသည္။



မတတ္သာ၍ဟုပဲဆိုဆို၊ အေျခအေနအရဟုပင္ ေျပာ ေျပာ၊ မျဖစ္လြန္း၍ပါဟု ညည္းညည္း မိမိတို႔ေသြးသား လူမ မယ္ေလးမ်ားကို စကၠဴပံုးအတြင္း ထည့္ ကာ သက္ရွိပါဆယ္ အျဖစ္ပို႔ေနျခင္း ဓေလ့ကေတာ့ ထိုေဒသေလးတြင္ အျမစ္တြယ္ လ်က္ရွိေနတုန္းပင္ ျဖစ္သည္။ မိမိေျမးျဖစ္သူပါလာသည့္ ပါဆယ္ထုပ္လာထုတ္ခဲ့သည့္ ပဲခူးတိုင္းေဒသႀကီး ကဝၿမိဳ႕နယ္ အ႐ိုး ပံုေက်းရြာမွ ေဒသခံ တစ္ဦးျဖစ္သူ ေဒၚဖြားေမကေတာ့ ''တစ္ခါမွ ကေလးေသ ဆံုး တာ မရွိခဲ့ပါဘူး။ အဆင္ေျပေျပျဖစ္တာ ေတြ႕ရပါတယ္။ ဘာအခက္ ခဲအတားအဆီးျဖစ္တာမွလည္း မေတြ႕ရပါဘူး''ဟု ဆိုပါသည္။



ေအာင္ေဇာ္

@http://ift.tt/1jO3lPi





from Popular Myanmar News Journal's Facebook Wall http://ift.tt/1hjt3DF