ျမင္သမွ်… ၾကားသမွ် သစ္ေမွာင္ခိုတဲ့လား သတင္းေတြထဲမွာ ”သစ္ေမွာင္ခို ဖမ္းဆီးရမိ”...

ျမင္သမွ်… ၾကားသမွ်



သစ္ေမွာင္ခိုတဲ့လား



သတင္းေတြထဲမွာ ”သစ္ေမွာင္ခို ဖမ္းဆီးရမိ” ဆုိတဲ့ဟာမ်ဳိးေတြ မၾကာ ခဏေတြ႕ေနရပါတယ္။ ”ေမွာင္ခုိ” လို႔ သာသံုးေပမယ့္ ေမွာင္ခုိေတြ မဟုတ္ဘူးခင္ ဗ်။ ေမာ္ေတာ္ ကားႀကီး၊ ပိုႀကီးတဲ့ကားႀကီးေတြနဲ႔ တရားဝင္နီးနီး သယ္ယူေနၾကတာပါ။



ကြၽန္ေတာ္ေနတဲ့ ေတာင္ဒဂုံလမ္းမွာဆုိရင္ ေန႔စဥ္သစ္ကားခ်ည္းပဲ အစီးႏွစ္ဆယ္နီးနီးေတြ႕ေန ရပါ တယ္။ ဘယ္ဟာက ေမွာင္ခုိၿပီး ဘယ္လုိ ျဖစ္မွ တရားဝင္ဆုိတာ မခန္႔မွန္းႏုိင္ပါဘူး။



ခရီးေတြထြက္တဲ့အခါမွာလည္း လမ္းေဘးမွာခုတ္ၿပီးသား သစ္ပံုႀကီးေတြ ဟီးထေနတာ ေတြ႕ရပါတယ္။ ဒါေတြဟာ တရားဝင္တာလား၊ တရားမဝင္လားဆုိတာ မသိရေပ မယ့္ လမ္းေဘးမွာေတာ့ ခပ္တည္တည္ ပံုထားတာ ေတြ႕ရပါတယ္။ ဒါေတြကိုပဲ ကားႀကီး ေတြနဲ႔တင္တဲ့ အခါ ေမွာင္ခုိနဲ႔တရားဝင္ဆုိတာ ကဲြြသြားမယ္ထင္ပါတယ္။ ကြၽန္ေ တာ္ မရွင္းတာ ရိွပါတယ္။ သစ္ေမွာင္ခုိဆုိတာ ကားေပၚတင္ၿပီးမွ ျဖစ္တာလား။



ဒီသစ္ေတြ ခုတ္ေနတုန္းက ဘာလို႔ မမိၾကတာလဲ။ ဆုိပါေတာ့။ အဲဒီသစ္ေတြကို ဝွက္ မရ၊ ဖံုးမရတဲ့ကားႀကီးေတြနဲ႔ တင္ၿပီး ျမန္မာႏုိင္ငံအႏွံ႔မွာရိွတဲ့ စစ္ေဆးေရးဂိတ္ေတြကုိ ဘယ္လို ျဖတ္သန္းလာၾကလဲ။ ဒီဂိတ္ေတြက ဒီကားေတြကို ဘာေၾကာင့္ မျမင္ၾက တာ လဲ။ ကားေပၚမွာ ကမၻာေက်ာ္ မ်က္လွည့္ ဆရာႀကီး ေဒးဗစ္ေကာ္ပါဖီးလ္မ်ားပါလာလို႔ လူေတြ မျမင္ၾကတာလား။ ဒါမွမဟုတ္ ျခေသၤ့ေတြေၾကာင့္လား။ စဥ္းစားစရာပါပဲ။



သစ္ခုိးထုတ္တာခ်င္း အတူတူ ဘယ္ဟာက ေမွာင္ခုိျဖစ္ေနတာပါလဲ။ ဘယ္ဟာကိုဘယ္သူက တရားဝင္ ”ခုိးထုတ္” ခြင့္ျပဳထားတာပါလဲ။ ဒါေတြလည္း ေမွာင္ခုိ မျဖစ္ ဘူး လား။သိမ္းၿပီးဘာျပန္လုပ္ လဲ.. ေျမသိမ္းယာသိမ္း သတင္းေတြလည္း ပလူပ်ံေအာင္ မၾကာမၾကာၾကား ေနရပါတယ္။ ေျမကလည္း ဘယ္သူပိုင္ေတြ ဘယ္ေလာက္မ်ား လဲေ တာ့ မသိပါဘူး။ သိမ္းလိုက္တဲ့ အသိမ္းကေတာ့ မနည္းလွပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ဒီေျမေတြသိမ္းၿပီး ဘာျပန္လုပ္တယ္ဆုိတာ ဘာမွ မသိရတာပါပဲ။ ဘာမွ ျပန္မလုပ္ ရင္ေ တာ့ ေမးစရာေမးခြန္း ရိွပါတယ္။



”လိုအပ္လို႔ သိမ္းတာလား”

”လိုလို႔ သိမ္းတာလား”



လုိအပ္လု႔ိ သိမ္းတာဆုိရင္ေတာ့ ဘာေၾကာင့္လုိအပ္တယ္ဆုိတာကို အေၾကာင္းျပခ်က္ေတာ့ ရိွသင့္ပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ ဘာလုပ္မယ္။ ဘယ္လို ျပင္ ဆင္ မယ္စ သည္ျဖင့္ေပါ့။ အဲ..လိုလို႔ သိမ္းတာဆုိရင္ေတာ့..



ေဆာင္ပုဒ္ေလးေတာ့ေကာင္းပါရဲ႕



သိပ္ကိုႀကိဳက္စရာ ေကာင္းတဲ့ ေဆာင္ပုဒ္ေလးပါပဲ..



ဥပေဒေဘာင္တြင္း၊ ေနထုိင္ျခင္း

ေဘးကင္းရန္ကြာ၊ စိတ္ခ်မ္းသာ



မွန္တာေပါ့ဗ်ာ။ ဘယ္သူမဆုိ ဥပေဒေဘာင္အတြင္းမွာပဲ ေနခ်င္ၾကတာေပါ့။ ဥပေဒျပင္ပ ေနခ်င္ရေအာင္ သူပုန္မွမဟုတ္တာ။ ဒါေပမဲ့ ဥပေဒေဘာင္ အတြင္း ေန ထိုင္ပါၿပီတဲ့..ေဘးကင္းရန္ကြာေရာ တကယ္ေရာ ရိွၿပီလား။ ေန႔ခင္းေၾကာင္ေတာင္၊ ဥပေဒ ေဘာင္ထဲ ေနတဲ့သူေတြကို ဓားျပဝင္တုိက္လိုတိုက္။ အုပ္စုဖဲြ႕ၿပီး ႐ိုက္လို႐ိုက္နဲ႔၊ ဘယ္လိုစိတ္ခ်မ္းသာႏုိင္မွာလဲ။



ဒါေတြကို ဥပေဒနဲ႔ ႏွိမ္နင္းလို႔ မရေသးဘူးလား။ ဒါေတြေန႔စဥ္ျဖစ္ေနပါလ်က္ ”ဥပေဒ ေဘာင္တြင္း ေနထုိင္ျခင္း” က ဘယ္ႏွယ္ေၾကာင့္ ”ေဘးကင္းရန္ကြာစိတ္ခ်မ္းသာ” မွာလဲ။ တစ္ခုပဲရိွပါတယ္။ ေဘးကင္းရန္ ကြာေနခ်င္သူမ်ား စုလိုက္ပါ။ ၿပီးရင္ ”ေထာင္ေဆာက္ေပးလိုက္ပါ။ ဥပေဒေဘာင္ အတြင္း ေန ထုိင္ခ်င္သူအားလံုး အဲဒီေထာင္ထဲထည့္လိုက္ပါ” ဒါဆုိရင္ေတာ့ အားလံုးလံုၿခံဳသြားမွာပါ။



ျပစ္ဒဏ္ေတြ ေလွ်ာ့ေစ်း



ျပစ္ဒဏ္ေတြ ေလွ်ာ့ေစ်းနဲ႔ရၿပီဆုိၿပီး ဝမ္းမသာၾကပါနဲ႔ဦး။ အျခားျပစ္ဒဏ္ေတြကေတာ့ အရင္အတုိင္းပါပဲ။ (တခ်ဳိ႕ ဆုိပိုေတာင္ခံရဦးမွာပါ။) ဒါေပမဲ့ တစ္ခါမွ မသိရဖူး တဲ့ ေငြေၾကးခဝါခ်မႈေတြမွာေတာ့ ရိွၿပီးသားထက္ကို ပိုေလ်ာ့ေသာ ျပစ္ဒဏ္ခံရမွာ ပါ။ အရင္က သံုးႏွစ္နဲ႔အထက္လို႔ ဆုိေပမယ့္ အခုတစ္ႏွစ္နဲ႔ အထက္ ဆုိၿပီး ႏွစ္ႏွစ္ စာဒစ္စေကာင့္ ခ်လိုက္ပါေတာ့တယ္။ ဘီလ်ံနာေတြအတြက္ ဝမ္းသာ စရာ သတင္းေကာင္းေပါ့ဗ်ာ။



ဥပေဒျပင္တာဘာေၾကာင့္ ဒီေနရာကစၿပီး ျပင္ တာလဲ ဆို တာကလည္း စဥ္းစားစရာပါပဲ။ ဒီအတုိင္းဆုိ ယခင္က ေျပာင္ေျပာင္တင္းတင္း အခြန္ေရွာင္ေနတဲ့ ျမန္မာ့ဘီလ်ံနာမ်ား အခုေတာ့ အဲဒီလို အခြန္ေရွာင္စရာ မလိုေတာ့ ပါဘူး။ လုပ္ ငန္း အားလံုးကို ေငြေၾကးခဝါခ်၊ ေဒဝါလီ ခံၿပီး ေထာင္ထဲမွာ တစ္ႏွစ္ေလာက္ သြားေနလိုက္႐ုံနဲ႔တင္ လံုေလာက္သြား ပါၿပီ။



အလုပ္မလုပ္လို႔ ဆင္းရဲတာလား၊ ဆင္းရဲလို႔ အလုပ္မလုပ္တာလား



တစ္ေန႔တစ္ေန႔ လမ္းေတြေပၚမွာ အလုပ္လက္မဲ့ေတြ ပိုပိုမ်ားမ်ားလာတာကို ေတြ႕ရပါတယ္။ ”အလုပ္မရိွဘူးဗ်ာ။ ရတဲ့အလုပ္ကလည္း လခနဲ႔မကိုက္ဘူး” အလုပ္ေတြ ကေတာ့ ရိွပါရဲ႕။ ဒါေပမဲ့ ရိွတဲ့အလုပ္ကလည္း လခနည္းလို႔ မလုပ္ႏုိင္။ ကဲ..ဘယ္လိုလုပ္ၾကမွာလဲ။ တခ်ဳိ႕ကလည္း အလုပ္မရိွတာကို အလုပ္မရွာဘဲ၊ အလုပ္မရိွေၾကာင္း ဆႏၵျပဖို႔ခ်ည္း လူရွာေနၾကေတာ့လည္း အခက္သား။ အခ်ဳိ႕ကလည္း ကိုယ့္ဖာသာကိုယ္ အလုပ္မရိွလို႔ အလုပ္မရွာၾကပဲ၊ အလုပ္မရိွေၾကာင္းကို သူလိုကိုယ္လို အလုပ္မရိွ တဲ့လူေတြစုၿပီး အလုပ္မရိွရျခင္းနဲ႔ ဆင္းရဲရျခင္းအေၾကာင္းကို အေၾကာင္းျပဳ၊ အာဏာပိုင္ေတြကို ထုိင္ဆဲေနၾကတာကလည္း သဘာဝက်ရဲ႕လား။ ကြၽန္ေတာ္ ဘယ္ သူ႕ ဘက္မွ ရပ္တည္ေျပာေနတာ မဟုတ္ရပါဘူး။



အျဖစ္မွန္ကို ေျပာျပတာပါ။ ျပန္စဥ္းစားပါ။ အလုပ္မလုပ္လိ႔ု ဆင္းရဲတာလား၊ ဆင္းရဲလို႔ အလုပ္မလုပ္တာလား။ ဒါမွမ ဟုတ္ ရင္ ၾကက္သီးထစရာ ေမးခြန္းလည္းရိွပါတယ္။



”အလုပ္မရိွလို႔ ဆင္းရဲတာလား၊ ဆင္းရဲလို႔ အလုပ္မရိွတာလား” အလုပ္မရိွတာဆုိရင္ ျဖစ္ႏုိင္ပါ့မလား၊ ဆင္းရဲလို႔ အလုပ္မရိွတာဆုိရင္ေတာ့။ ေျပာစရာတစ္ခုပဲ ရိွေတာ့ တယ္။ ”ေသဖို႔သာျပင္ေပေတာ့”



ေျပာစရာရိွတာေလးေတြ ေျပာပါရေစ



ကြၽန္ေတာ္ဟာ ဘယ္ပါတီဝင္မွမဟုတ္ပါဘူး။ သန္႔ရွင္းစြာ ျပည္သူပဲ လုပ္ေနတဲ့ ျပည္သူ႕စာေရးဆရာပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ဘယ္သူ႔ဘက္ကိုမွ ဘက္မလိုက္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ျပည္ သူကေကြၽးတဲ့ ထမင္းကိုစားေနရတဲ့ အတြက္ ျပည္သူ႔ ဘက္ကိုသာ လိုက္ပါရေစ။ ဒါေၾကာင့္ ျပည္သူေတြ လုိအပ္သမွ်ကုိ အမုန္းခံၿပီး ေျပာေနရတာပါ။ တကယ္ လိုအပ္ လို႔ ေျပာတဲ့စကားမို႔ နာစရာလည္း ရိွေကာင္းရိွပါလိမ့္ မယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ဆီမွာက ဘာျဖစ္ေနသလဲသိလား။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ လူငယ္ေတြ ကေလးမေတြ၊ သူမသိ ခ်င္တဲ့စကား၊ ျပန္မေျဖခ်င္တဲ့ စကား ေမးခြန္းဆုိရင္ ေနာက္ၿပီး ျပန္ေျဖတတ္တဲ့စကားပါ။



”မီး အဲဒီေန႔က ေက်ာင္းမတက္ဘူး” ဆုိလိုတာက အဲဒီသင္ခန္းစာကို မသိလိုက္ဘူးေပါ့ဗ်ာ။ အခုလည္း ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ မီဒီယာက လိုအပ္ခ်က္ေတြကို ေရးပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတာ့ သိပ္မရိွလွပါဘူး။ သူတို႔မေျဖခ်င္တဲ့ စကားေတြရိွေနရင္ေတာင္ ကေလးေတြလိုပါပဲ… ”မီးက စာမွ မဖတ္တာ” ဆုိရင္

ဘာတတ္ႏုိင္မွာလဲေလ..



ဆံုဦးမယ္ဗ်..



အၾကည္ေတာ္





from Popular Myanmar News Journal's Facebook Wall http://ift.tt/OCYWRn